Mama Maryse: Die roze wolk…? Ik heb hem niet gezien

Hoi, ik zal mezelf eerst even voorstellen, ik ben Maryse en ben een 24-jarige visagist. Samen met mijn man Yuri (32 jaar) zijn wij sinds kort trotse ouders van Noa Maria. Noa maakt ons gezinnetje officieel compleet samen met onze stoere kater Maffie en de wat mindere stoere adoptie chihuahua Bailey.

Voortaan ga ik elke week bloggen over ons leventje als kersverse ouders en over onze kleine spruit. Mijn blogs zullen vooral down to earth zijn en misschien ook wel een beetje sarcastisch, maarja thats me!??

Vandaag is onze prachtige Noa precies 2 weekjes oud. Een soort van eerste mijlpaal in ons leven als papa en mama. Helemaal omdat manlief vandaag weer aan de bak moest. 2 weekjes geleden werd ze dan eindelijk geboren op 3 december om 23:33 uur en 33 seconden. Na “lekker eigenwijs” 12 dagen langer te hebben gezeten en waarin we enorm uitkeken naar onze kleine pop, was het zo ontzettend onwerkelijk om haar dan eindelijk vast te mogen houden.

Toen ik haar aan mocht pakken schijn ik iets gezegd te hebben in de trant van: “is die van mij”? Nu 2 weken verder is het bijna ondenkbaar dat ze niet in ons leven zou zijn. De kraamhulp was na een drukke week ook weer heerlijk vertrokken zodat we zelf konden aanpappen als gezinnetje. Tja, en dan vraag ik mij toch af waar iedereen het over heeft met die roze wolk…? Ik heb hem niet gezien.

Kijk, ik zit niet dagen lang huilend op me bed. Een pas geboren baby is gewoon hard werken. En dan nog niet over al dat bezoek gesproken?? Ik weet niet, maar misschien moet daar iemand eens een goed boek over schrijven. Verder gaat het super hoor! We zijn gelukkig en ons meisje doet het gelukkig super goed. We doen om en om een middagdutje. We vergeten waar we alles hebben neer gelegd en er wacht een berg was op ons. Ik kan geen genoeg van haar krijgen. Ze ruikt heerlijk en is o zo zacht. Als er een echtelijk ruzie ontstaat gaat het vooral over wie haar nu mag vasthouden. Of is dat misschien wel die roze wolk…?