In de ochtend van 17 augustus 2015 werd ik rond 07.30 uur wakker door een lichte steek. De steek deed mij denken aan een lichte menstruatie kramp die ik wel vaker had gevoeld in de zwangerschap. Ik besteedde er verder weinig aandacht aan, en begon aan mijn ochtendritueel. Even lekker mijzelf opfrissen, een bak koffie zetten en bedenken wat ik deze dag wilde gaan doen.

Tegen het einde van de ochtend was de “menstruatie” kramp er weer en deze was een beetje vervelend. Ik was tegelijkertijd met mijn telefoon aan het WhatsAppen met mijn schoonzus. Zij vertelde dat ik even de tijd in de gaten moest houden tussen de steken door. Ik was 38 weken zwanger en het zou goed kunnen dat ik een deze dagen moest bevallen. Ik dacht nog “ach dat zou wel niet zo zijn, ik moet nog twee volle weken”. Om mijzelf beetje af te leiden belde ik mijn moeder om even lekker te kletsen. Ik werd een beetje stil en mijn moeder vroeg wat er aan de hand was. Ik zei dat ik een vervelende steek had en dacht dat ik een ‘oefenwee’ had. Deze oefenweeën kunnen tegen het einde van de zwangerschap voorkomen. De baarmoeder bereidt zich dan voor op de echte weeën. Je buik kan tijdens zo’n oefenwee erg hard aanvoelen en in een bepaald ritme komen.

“Tot mijn verbazing had ik al 6 cm ontsluiting!
De verloskundige zei dat wij moesten opschieten
om het ziekenhuis nog op tijd te halen.”

 

Mijn moeder zei dat het verlichting kon geven om een beetje in beweging te blijven. Ik ben toen heen en weer door de woonkamer gaan waggelen. Ik denk dat ik wel een uur heen en weer ben gelopen. Tegen 15.00 uur werden de steken feller en zaten er ongeveer 5 á 6 minuten tussen elke steek. Ik belde naar de verloskundige om dit aan te geven en vroeg wat ik het beste kon doen. Omdat ik nog zeker 2 weken te gaan had vroeg de verloskundige of de pijn écht niet te doen was. Ik zei dat ik het nog even aan wilde kijken en dacht dat het misschien vervelende oefenweeën waren.

De steken werden helaas niet minder en voordat ik het echt doorhad zaten er opeens 2 á 3 minuten tussen elke steek! Ik belde weer naar de verloskundige. Tegen 17.45 uur stond de verloskundige voor de deur en ze besloot om te kijken of ik al ontsluiting had. Tot mijn verbazing had ik al 6 cm ontsluiting! De verloskundige zei dat wij moesten opschieten om het ziekenhuis nog op tijd te halen. Het was de ergste auto rit ooit! Alsof het allemaal nog niet snel genoeg ging stond de brug ook nog open. Gelukkig waren wij vrij snel in het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen in de kamer waar ik zou gaan bevallen werden de steken écht pijnlijk. Alles ging zo snel en tegelijk erg langzaam voor mijn gevoel. Het moment was eindelijk daar! Dit was D-Day! Onze meid kwam eraan!! Ik had vrij snel 10 cm ontsluiting en mocht persen. Na 20 minuten persen werd onze dochter geboren. Daar was ze dan eindelijk… gezond en wel.

Hoe is deze dag voor jullie begonnen? Wisten jullie meteen dat het de ‘echte’ weeën waren?