Kinderen zijn slimmer dan je denkt. Dat is iets waar ik na 2 kinderen in ieder geval wel achter ben gekomen. Ik zie het zelfs bij ons zoontje van 4 maanden terug. Hij is ontzettend lief, lacht heel veel, maar weet nu al precies hoe hij iets voor elkaar moet krijgen.

Hij krijgt fysiotherapie vanwege een voorkeurshouding, die er gelukkig al bijna uit is. Wij kunnen de meest gekke bekken trekken, allerlei speeltjes erbij halen en nog kijkt hij lekker de andere kant op. De fysiotherapeut komt langs, lacht een keer naar hem en hoppa! Hij kijkt de goede kant op. Als hij onrustig is en ik eigenlijk geen tijd heb om hem weer aan te leggen gaat hij net zo lang door tot ik hem alsnog aanleg. Vervolgens kijkt hij mij aan met een dikke glimlach en kletst en kraait nog even door met een volle mond.

Bij onze dochter van 2 is het eigenlijk precies hetzelfde verhaal. Echt bizar wat ze allemaal al weten en kunnen. Van de week stonden wij in de badkamer en zegt ze opeens tijdens het aanwijzen; “Pappa tandpasta, mamma tandpasta”! Al de afgelopen paar maanden zegt ze nog niet meer dan ja, nee, pappa, mamma en he bah. Dus mijn eerste reactie was; “Wat goed van jou Leah, je zei tandpasta!” Haar reactie? “Nee!”. Aangezien dit niet de eerste keer was dat ik enthousiast reageerde bij een woordje en zij het niet meer zegt, heb ik mij voorgenomen om het maar te laten gaan en van binnen te juichen.

“Echt bizar wat kleine kids allemaal al weten en kunnen.”

 

Van de week wilde ik een foto van haar maken met haar nieuwe outfit aan die ze van opa en oma had gekregen. Luid lachend rent ze weg terwijl ik er heel moeilijk met mijn camera achteraan ren, om het vervolgens na een half uur bijna opgegeven te hebben en neer te ploffen op het portaal. Mijn vriend zegt tegen haar; “Leah, draai je eens om”. Ze draait zich om, lacht en hij heeft gelijk een leuke foto!

Vannacht heb ik weer mijn eerste nachtdienst na mijn zwangerschap. Onze dochter mag hierdoor voor het eerst gaan logeren bij mijn ouders. Wij hebben het geluk dat beide opa’s en oma’s kunnen en willen oppassen. Vol trots stond ze met haar rugzakje klaar bij de deur. Opeens leek ze al zo groot! Even een foto gemaakt, gezwaaid en daar ging ze hoor. Ze was nog geen uur weg of ik mistte haar al. De gezelligheid en de drukte waarmee je kind het huis vult is echt enorm. Het is aan de andere kant ook wel weer fijn dat jij het er moeilijker mee hebt dan je dochter. Maar ach, stiekem kan ik al niet meer wachten tot ik hen morgen weer lekker kan ophalen!