Eten blijft voor mij een van de moeilijkste dingen van de opvoeding. Heb je eindelijk het aantal drinkmomenten op orde, komen er weer hapjes bij. En als je kleine na heel wat gesputter en vuile kleding (zowel zij als jij) groente en later fruit naar binnen krijgt, kun je bij zes maanden weer opnieuw beginnen met brood en vlees of vis. Ook als ze eenmaal met de pot mee gaan eten, blijft het soms een groot gevecht. Toegeven en een boterham geven of toch voet bij stuk houden, waar doe je goed aan?
Eerste hulp bij eetperikelen
Het begint al in de eerste week, waarin je zo gefocust bent op hoeveel voeding je pasgeboren kindje binnenkrijgt. Na een paar maanden kun je beginnen aan de eerste hapjes. Dan is er nog niet zoveel stress, want dat zijn alleen maar oefenhapjes. Maar hoe lang blijven het oefenhapjes? Wanneer moeten het serieuze happen worden? De overgang naar vaste voeding is best even wennen, zowel voor je kleintje als voor jou. Wat is het dan fijn als je hulp in kan roepen. Misschien van een ervaren zus of schoonzus, je moeder of een vriendin.
Maar wat als je heel vroeg in de ochtend met een probleem of vraag zit of je bekenden weten ook geen oplossing? Ik hoorde laatst over de Nutricia Kindervoeding Service. Hier zit 24/7 een voedingskundige klaar om al jouw vragen te beantwoorden, via chat, mail, WhatsApp of gewoon telefonisch. Heerlijk toch? Vaak is het überhaupt al een hele opluchting om even je hart te kunnen luchten en met iemand te spreken die een nuchtere kijk heeft op de situatie.
“Onze dochter vertikt het soms om ook maar een hap te proeven.”
Back-up potjes
Nutricia Olvarit biedt daarbij potjes voeding om het de drukke moeder een beetje gemakkelijker te maken. Ik had altijd het voornemen om alle hapjes zelf vers te maken, maar soms lukt het gewoon niet. Wat is het dan een zegen om een paar Olvarit-potjes in de kast te hebben staan. Maar goed, als je dreumes het vertikt om te eten, hebben die potjes nog geen nut.
Mijn bijna-twee-dus-ik-zeg-nee dochter Fenna heeft zo haar buien. De ene keer is het eten niet aan te slepen en de andere keer vertikt ze het om ook maar een hap te proeven. En helaas zien ik en m’n man dan de koppigheid en standvastigheid van ons beiden in haar terug en heeft geen enkel foefje nut om het toch voor elkaar te krijgen dat ze gaat eten. Ik heb geen zin om de strijd aan te gaan en denk al snel ‘ach dan eet ze toch wat extra pap of een boterham’ of ‘ze haalt het een andere keer wel weer in’, maar manlief kan het niet hebben dat een eenjarige de dienst uitmaakt en wil laten zien wie de baas is. Zit natuurlijk ook wat in, maar wat is de juiste oplossing?
Geduld en creativiteit
Ik denk dat die voor iedereen verschillend is, maar geduld is waarschijnlijk een van de belangrijkste factoren. Probeer het eten eens op een grappige manier te presenteren, wie weet helpt dat! Nutricia geeft je hier allerlei makkelijke recepten en presenteertips om je op weg te helpen in deze fase (maak bijvoorbeeld met groente een gezichtje op de boterham van je kindje).
Twijfel je er erover of je kleintje wel de juiste voedingsstoffen binnenkrijgt? Met de eetwijzertest is het zo gecheckt en kun je kijken wat je zou kunnen aanpassen aan het eetgedrag. Super handig!
Maar het allerbelangrijkste om te onthouden is dat je niet vergeet te genieten. Daarbij zijn die eetmomenten juist de momenten met aandacht voor elkaar. Momenten om te koesteren.
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met Nutricia.
