38 weken zwanger en inmiddels alweer 4 weken met verlof. In mijn eerste blog beschreef ik dat ik geen idee had hoe ik de weken voor mijn bevalling door moest komen. Maar terugkijkend om de afgelopen 4 weken gaat het toch allemaal vrij snel.

Tijd voor een kleine terugblik. Voordat mijn verlof inging had ik hele mooie plannen, iedere dag zou ik iets gaan ondernemen. Ik had de volgende lijst gemaakt met punten die ik wilde ondernemen:

– Babykleertjes wassen
– Vluchtkoffer inpakken
– Schilderijen maken voor de babykamer (vind het leuk om dingen zelf te maken)
– Zorgen dat er genoeg eten in de vriezer ligt
– Geboortekaartje ontwerpen/uitzoeken
– Start maken met een plakboek over de zwangerschap
– Laatste benodigdheden kopen
– En vooral proberen te genieten!

“38 weken zwanger is niet alleen lichamelijk zwaar, ook geestelijk maakt het een hoop los.”

 

Het is een fijn idee dat alles is voorbereid en ook staat alles klaar voor de komst van onze ‘Henkie’. Hetgeen waar eigenlijk niks van terecht is gekomen zijn de creatieve dingen. Het inplakken van foto’s, het bijhouden van mijn zwangerschapsboek en het maken van schilderijen voor de babykamer zijn dingen waar ik mezelf nog niet toe heb kunnen zetten. Waarom dit erbij inschiet weet ik niet. Wellicht omdat het toch geen prioriteit heeft. En om heel eerlijk te zijn als ik mag kiezen tussen schilderen en het doen van een dutje dan is de keuze snel gemaakt.

38 weken zwanger is niet alleen lichamelijk zwaar, ook geestelijk maakt het een hoop los. Van die onzekerheid en het constante afwachten word ik steeds nerveuzer. Ik ben 22 december uitgerekend, en het is een stuk aannemelijker dat je na je uitgerekende datum bevalt. Toch heb ik hier geen rekening mee gehouden. Ik had eigenlijk altijd gedacht/gehoopt dat de kleine man eerder ging komen. Natuurlijk kan dit nog steeds, en het meest belangrijk blijft natuurlijk zijn gezondheid. Maar het wachten duurt nu zo lang en het wordt ook steeds spannender en spannender.

“Ondanks dat de dagen nu steeds wat langer lijken te duren, probeer ik wel te blijven genieten van mijn zwangerschap.”

 

Alle afspraken die ik nu maak zijn in principe onder voorbehoud. En ik probeer toch wel dicht bij huis te blijven en zo min mogelijk zelf te rijden. Want wat nu als. Uiteraard is dit niet gek, en iedereen zal het snappen als ik af bel omdat ik aan het bevallen ben. Maar wat lijkt het me fijn om de kleine man aan de wereld te kunnen introduceren. En af te zijn van die ‘wat als’ spanning. Ondanks dat de dagen nu steeds wat langer lijken te duren, probeer ik wel te blijven genieten van mijn zwangerschap. Want die schopjes en het feit dat er een klein mensje in je groeit blijf ik toch echt super bijzonder vinden.