Mama Fawn: Een kruisje! Ik ben zwanger!! Toch? Er stond echt een kruisje. Ik kon het niet geloven…

Op 9 december is het precies 1 jaar geleden dat ik een positieve zwangerschapstest had. Vanaf dat moment stond ons leven op z’n kop. We waren dolgelukkig, maar er kwamen ook meteen allerlei zorgen om de hoek kijken. Zal alles wel goed gaan met dit kleine garnaaltje in m’n buik? Kunnen we dat wel, papa en mama zijn? Hoe gaat alles er financieel uit zien? Er moest ineens nog een kamer van top tot teen verbouwd worden tot babykamer. Wat hebben we allemaal nodig en wat moeten we regelen en weten voor ons kleintje er is? You get the picture..

We hadden een aantal maanden ervoor de beslissing genomen dat we in ieder geval niets meer zouden doen om een eventuele zwangerschap tegen te houden. Maar we wilden er ook vooral niet teveel druk op leggen, het komt zoals het komt. Wie hield ik hier voor de gek? Want hoewel ik heel streng tegen mezelf zei dat ik er vooral niet teveel mee bezig zou zijn, deed ik dat toch. De wens was er al een hele tijd en nu we deze beslissing hadden genomen, wilde ik stiekem liever gisteren dan vandaag zwanger raken.

“Zo zat ik uit te rekenen op welke dagen we de grootste kans hadden en kocht ik zelfs ovulatietesten.”

 

En zo zat ik toch uit te rekenen op welke dagen we de grootste kans hadden en kocht ik zelfs ovulatietesten. Eigenlijk was het helemaal niet handig want het was niet lang meer tot onze bruiloft en wilde ik niet zwak en misselijk door een zwangerschap aan het altaar verschijnen. Maar toch was de wens zo groot dat ik dit voor het gemak maar gewoon probeerde te vergeten.

Achteraf is het grappig om te weten dat in de maanden dat ik druk in de weer was met ovulatietesten en berekeningen het niet leek te lukken, tot in de maand van onze bruiloft. We hadden het onderwerp zwangerschap nu toch echt even (onbewust) los gelaten, want we hadden al genoeg aan ons hoofd door alles wat er last minute gedaan moest worden voor de grote dag. Tot ik 1,5 week na de bruiloft een positieve zwangerschapstest deed!

Mijn cyclus was altijd heel regelmatig, maar deze keer had ik een dag later pas wat bloedverlies. Het ging wel gepaard met de gebruikelijke krampen dus ik had ook geen andere reden om te denken dat het niet mijn menstruatie was. Toen het bloedverlies de dag erna ineens uitbleef vond ik dat wel een beetje vreemd. Ook de volgende dag was er geen bloedverlies, maar wel krampen in mijn onderrug die door trokken naar mijn bovenbenen. Deze voelden anders aan dan ik gewend was.

“Met kriebels in mijn onderbuik haastte ik me naar de badkamer. Nog altijd geen bloedverlies dus ik haalde snel de test uit de verpakking.”

 

Ik nam me voor om te wachten tot de dag erna (dan had ik een vrije dag) en als mijn menstruatie dan nog niet op gang was gekomen zou ik een test doen! Ik durfde niet teveel hoop te hebben aangezien we al een paar negatieve testen in de voorafgaande maanden hadden gedaan. Daarom zei ik ook nog niks tegen m’n man, ik wilde geen valse hoop wekken en een eventuele teleurstelling voorkomen.

Dus toen op woensdagochtend 9 december manlief net naar zijn werk was vertrokken, sprong ik om 7 uur uit bed. Met kriebels in mijn onderbuik haastte ik me naar de badkamer. Nog altijd geen bloedverlies dus ik haalde snel de test uit de verpakking. Direct na het doen van de test zag ik al een kruisje verschijnen. Dat kon toch niet al zo snel?? Heb ik nou net goed gelezen in de bijsluiter dat een kruisje betekent dat je zwanger bent?? Ik zal het vast verkeerd gezien hebben!

Dus ik legde de test snel weg om zoals beschreven een aantal minuten te wachten. En ook hier (net zoals bij elke andere vrouw die ooit een zwangerschapstest heeft gedaan) gaan die minuten tergend langzaam voorbij.. Na wat een eeuwigheid leek durfde ik voorzichtig te kijken.. Een kruisje! Er stond echt een kruisje!!! Ik ben zwanger!! Toch? Of heb ik de bijsluiter niet goed gelezen? Misschien betekent het kruisje dat ik juist niet zwanger ben?

Nou, om het kort te houden, ik heb uiteindelijk wel 10x opnieuw die bijsluiter erbij gepakt, om elke keer opnieuw te lezen dat een kruisje toch echt betekent dat je zwanger bent! Ik kon het niet geloven… Ik heb eerst 5 minuten met m’n handen voor m’n gezicht gestaan vol ongeloof terwijl ik hardop bleef herhalen: ‘Ik ben zwanger, ik ben echt zwanger!’. Daarna maakte ongeloof plaats voor puur geluk en blijdschap. Ook een vreugdedansje ontbrak niet die ochtend. En heel langzaam kwam het besef dat ik ineens met z’n tweeën was!

“Zwanger! Dat wilde ik natuurlijk meteen delen, maar manlief was net naar zijn werk en wilde dit absoluut niet via de telefoon vertellen.”

 

Dat wilde ik natuurlijk meteen delen, maar manlief was net naar zijn werk en wilde dit absoluut niet via de telefoon vertellen. Dus moest ik geduldig wachten tot hij ’s avonds rond 17 uur thuis zou zijn. Achteraf gezien vind ik het best bijzonder dat er heel even een moment was dat alleen ik wist dat er een klein wondertje in mijn buik aan het groeien was. Het was die paar uurtjes even voor mij alleen om er van te genieten en eraan te wennen. Maar toen het eenmaal 17 uur was stond ik natuurlijk te stuiteren om het met hem te delen!

Meteen een zwangerschapstest onder z’n neus duwen wilde ik niet, daarom kocht ik die middag een kaartje waarin ik een kort stukje schreef namens ons kleine wonder. Toen hij thuis kwam vertelde ik dat er iets geks was gekomen met de post en overhandigde hem de envelop. Hij ging zitten, haalde het kaartje eruit en begon te lezen. Het bleef even stil, ik zag hem de kaart 3x opnieuw lezen alsof hij niet besefte wat er precies stond. Ineens keek hij op met een lach van oor tot oor en vroeg alleen maar: ‘Is het echt waar??’ Het avontuur kon nu echt beginnen!