Ik was voor de geboorte van mijn zoontje totaal geen ochtendpersoon. Ik durf gerust te zeggen dat ik het woord ‘ochtendhumeur’ heb uitgevonden. Ik was iemand die elk moment van de dag eigenlijk wel kon slapen. En ineens werd alles anders…

Het klinkt zo cliché (en daar ben ik echt totaal niet van!), maar het is toch echt waar. De eerste blik van je kind, is liefde op het eerste gezicht. De eerste nacht in het ziekenhuis heb ik twee keer voeding gegeven. Natuurlijk wilde de kraamzusters dat ook wel doen, maar hallo?! Ik ga natuurlijk zelf die voeding geven! Ook al was mijn nacht ervoor gebroken door de bevalling en was de dag ervoor zelf ook heel uitputtend, ik wilde toch echt die voeding zelf geven. Niet dat ik de kraamzusters niet vertrouwden maar eindelijk was hij er en ik kon/kan geen genoeg van hem krijgen. En hoe gek het ook klinkt, ik was spontaan wakker! En zo ging het eigenlijk gewoon verder, elke nacht weer in het ziekenhuis. Op het moment dat de kleine ook maar het kleinste kuchje gaf waren mijn ogen meteen wijd open en was ik klaarwakker!

“Ik heb werkelijk alles voor mijn zoontje over. Ik begrijp nu ook wat mensen bedoelen met trots zijn. Ik kan gerust zeggen dat ik apetrots ben op mijn zoontje.”

 

Na 4 dagen ziekenhuis mochten we eindelijk naar huis. De meeste vrouwen genieten enorm van de kraamweek. Ik zag er enorm tegenop want ik had vooraf het idee dat me teveel uit handen werd genomen. Maar ik heb enorm genoten van de kraamweek hoor. Maar dat dutje overdag?! Ik had er moeite mee. Ik ging dan altijd maar op bed liggen en een beetje uitzending gemist kijken. Maar zodra ik de kleine hoorde dan was ik toch vrij snel wel weer beneden. Ik wilde gewoon geen moment missen. Het klinkt gek, ik was enorm moe maar echt slapen kon ik dan weer niet (of wilde ik misschien niet hihi).

Nu pas besef ik echt wat liefde op het eerste gezicht inhoudt. Ik heb werkelijk alles voor mijn zoontje over. Ik begrijp nu ook wat mensen bedoelen met trots zijn. Ik kan gerust zeggen dat ik apetrots ben op mijn zoontje. Ik wist gewoon niet dat je dit gevoel kon voelen. Elke ochtend weer sta ik op met een lach want er is niks mooiers als wakker worden van het gebrabbel van je zoontje. Als ik dan zijn kamertje op kom en ik kijk in het ledikantje, zie ik daar een lachend ventje liggen. Dan kan je toch geen ochtendhumeur meer hebben.