Beste koning Winter, ik schrijf u deze klachtenbrief naar aanleiding van uw halfhartige werkzaamheden van de afgelopen maanden. Liever zie ik u helemaal niet verschijnen. Persoonlijk heb ik een vreselijke hekel aan u. Daar kunt u natuurlijk weinig aan doen. Ik begrijp dat ieder individu zo zijn eigen voorkeuren heeft. Prima.

Ook kan ik accepteren dat ‘het’ er nou eenmaal bij hoort. Alles heeft een begin en een eind, zo ook mijn zoete zomer. Dat is het proces dat leven heet. Zonder dat u de boel liet afsterven zouden er ook geen nieuwe dingen kunnen groeien. Dat betreft heb ik zelfs respect voor u. Niet iedereen zou een baantje als dooddoener kunnen dragen. Ergens siert dit u zelfs of is dat slechts een sentimentele jeugdherinnering? Heb ik de ijsbanen, sneeuwballengevechten en witte Kerst slechts verzonnen? In dat geval kunt u dit bericht als onverzonden beschouwen.

Kijk, ik wil niet erg vervelend doen en ik begrijp dat ook maar u werk probeert uit te voeren. Het enige wat ik u vraag is om dit dan ook te doen! Het lijkt namelijk de afgelopen tijd wel alsof u de kolder in uw kop heeft. Het ene moment zet u zich even volledig in en meldt Piet Paulusma ons dat we ’s nachts vorst mogen verwachten. Het andere moment lijkt het alsof u zich ziek heeft gemeld en springen de voorjaarsbloemen spontaan uit de grond. De sneeuwklokjes dreigen hun naam te moeten veranderen in shit-weer-regens.

Ons hele huishouden is van slag. Ruby, mijn dochter heeft deze week voor de zoveelste keer in korte tijd last van een snotneus. De neusspray en zakjesdoekjes zijn niet aan te slepen. Poes de Poes miauwt de oren van ons hoofd. Ze denkt al een aantal maanden dat het ‘het’ seizoen is. Djinn twijfelt steeds tussen zijn winter- en zomergarderobe. Waardoor ons huis bezaaid ligt met haren. Stofzuigen is nu niet echt mijn favoriete hobby. De biologische klok is bij ons thuis behoorlijk van slag.

“Wanneer we de deur uitgaan, moet ik tegenwoordig ook voorbereid zijn op alle weersomstandigheden.”

 

Dat is al vervelend genoeg, maar ik moet tegenwoordig ook voorbereid zijn op alle weersomstandigheden. Wanneer we weer de deur uitgaan vergt de expeditie nog meer voorbereiding dan anders. Skipak mee, want misschien wordt het koud. Voor de zekerheid ook een extra deken. De regenhoes mee, want misschien wordt het nat. Een paraplu voor mijzelf is ook geen verkeerd idee. Zonnebrand mee, want de zon schijnt soms fel. Tel daar de extra zakdoekjes, verkoudheidmedicatie en standaard uitrusting bij op. Uiteindelijk is de kinderwagen dan zo zwaar, dat ik zeker weet dat we niet zullen wegwaaien als de wind mocht opsteken.

Ik wordt hier zo moe en geïrriteerd van dat ik het liefst een winterslaap zou gaan houden. Maar ik behoor helaas niet tot een diersoort. Daarnaast is je werk zo “slapjes” dat ik betwijfel of mijn instinct aangewakkerd zou worden als dat wel het geval was.

Gisteren was echter de letterlijke druppel die mijn emmer deed overlopen. We keken er namelijk al maanden naar uit om carnaval te gaan vieren met familie, alleen heeft u dit in het water laten lopen. Door uw wispelturige buien is de optocht afgelast! Alle tijd en moeite voor onze kostuums is voor niets geweest. Gelukkig hebben we het wel thuis nog gezellig kunnen maken.

Desondanks wil ik u een verzoek doen. Of voer uw werkzaamheden vol passie uit; dan bedoel ik een Elfstedentocht en snert-inzet… Of draag uw functie die jaar een aantal weken over aan uw vervanger. Bij voorbaat dank.

Freya