Heerlijk zo’n kleintje in huis! Ik kan werkelijk uren naar haar kijken. Hoe ze speelt, Hoe ze slaapt, Hoe ze haar fles drinkt, hoe ze lacht, heel hard lacht, hoe ze langzaam steeds iets meer van de wereld om zich heen ontdekt. Om op te eten zijn ze, die kleintjes!

Eva is op dit moment 6 maanden oud en gaat steeds meer zien en ontdekken van de wereld om haar heen. Zo wil ze zelf haar fles vast houden. Geweldig om te zien hoe ze zich concentreert als ze de fles zelf vasthoudt en een poging doet de speen in haar mond te krijgen, Eerst tegen haar wang, dan haar voorhoofd, dan haar andere wang en tot slot: BINGO! Het is gelukt! En die trotse blik van haar, als dan eindelijk die speen in haar mondje zit… daar kan ik zo ontzettend van genieten! Dat geluksmoment van haar, smaakt natuurlijk naar meer, dus herhalen we dit spelletje nog een keer of 8. Ik kan er naar blijven kijken, geweldig vind ik het!

“Dat geluksmoment van haar, smaakt natuurlijk naar meer, dus herhalen we dit spelletje nog een keer of 8.”

 

Ook vind ze het geweldig om rechtop te zitten, al kan ze haar evenwicht nog niet echt goed bewaren. Soms zet ik haar rechtop in de hoek van de bank zodat ze “zelf” kan zitten. En dan is daar altijd weer dat trotse koppie van haar. “Kijk mij eens mama hoe goed ik al kan zitten!” (Zou ze zeggen als ze dat kon). En zoals dat trotse gevoel voor haar naar meer smaakt, is dat bij mij niet anders. Zo probeer ik iedere keer weer allerlei dingen uit te halen om maar dat trotse hoofdje van haar te zien! Haha

Eva kan zich ook prima vermaken in de box of op een kleed op de grond. Soms ligt ze dan hele verhalen te brabbelen. En blijkbaar is het verhaal dat ze brabbelt dan ontzettend grappig, want dan begint ze soms spontaan kei hard te lachen en gillen van geluk! Meestal als ze in de box ligt, zit ik er naast aan de keukentafel en houd ik haar goed in de gaten om te zien hoe ze zich vermaakt en wat ze allemaal te vertellen heeft. Dat blijft een leuk gezicht! Ook hier kan ik uren naar kijken…

Zo kan ze nu ook goed rollen van haar buik naar haar rug en weer terug. Helemaal leuk om te zien hoe ze eerst alle dagen druk was met het oefenen ervan, en als het haar dan eindelijk lukt, kijkt ze zo ontzettend trots maar toch ook half verbaasd hoe ze dit nou voor elkaar heeft kunnen krijgen. Maar om dat trucje nog een te proberen zal je toch eerst terug moeten naar je rug, maar hoe krijg je dat nou weer voor elkaar? Dan zit er niks anders op dan dat te gaan oefenen. Eerst wat onwennig, maar al snel had ze ook hier de smaak van te pakken en rolde ze van links naar rechts en weer terug. En dan dat trotse hoofd van haar! Geweldig!

Als ze weer een nieuw geluidje heeft ontdekt en dat vol trots aan mij laat horen en ik dat vervolgens nadoe (omdat ik weet dat zij dat ontzettend leuk vindt), kan ik niet wachten om dat nog trotsere bekkie van haar te zien! En ook dit spelletje kunnen we minuten lang spelen.

“En als ik dan steeds weer word getrakteerd op zulke mooie momenten, kan mijn dag echt niet meer stuk.”

 

Ik probeer zoveel mogelijk te genieten van het feit dat ik dit allemaal mee mag en kan maken. Dat ik van dichtbij mee kan maken hoe mijn kleintje de wereld om zich heen langzaam ontdekt en dat ik haar daar bij kan helpen. Ik krijg gewoon geen genoeg van om naar haar te kijken en geniet van elk moment dat ik bij haar ben. En als ik dan steeds weer word getrakteerd op zulke mooie momenten, kan mijn dag echt niet meer stuk. Geniet van elk moment!

Groetjes, Jorieke