Toen ik begon met mijn wekelijkse blog, was mijn insteek om het zo luchtig, grappig en herkenbaar mogelijk te maken. Soms gebeuren er alleen wel eens dingen, of maak je dingen mee, wat een flinke invloed heeft op jezelf en op jouw manier van opvoeden. Zo ook bij mij, deze maand precies 9 jaar geleden.

Mijn ouders hebben elkaar leren kennen in Kenia. Mijn vader ging voor de fotografie en mijn moeder wilde graag tropenzuster worden. Hierdoor zijn wij eigenlijk van jongs af aan al opgegroeid met Afrika. Toen ik klaar was met mijn opleiding wilde ik dan ook niets liever dan naar Afrika. Ik had mij opgegeven via een organisatie om voor 3 maanden vrijwilligerswerk te doen in een sloppenwijk. Ik werd uiteindelijk geplaatst in een crèche in een sloppenwijk genaamd Kayamandi. De crèche was ongeveer 4×2 meter, meer een hutje, waar ongeveer tussen de 50 en 60 kinderen opgevangen werden. Er was geen water, geen elektriciteit en de toiletten waren de heuvel op.

Ik verbleef in de sloppenwijk zelf bij een hostfamily. Zij waren een van de weinige gelukkige met een normaal huis. Toen ik dit verhaal aan mijn ouders vertelde en hoe erg de armoede was, zijn zij gelijk een inzamelingsactie gestart. Mede dankzij de donaties hebben wij een grotere crèche kunnen bouwen op de plek waar eerst een kerk stond. In zoverre, het werd gebruikt als kerk, maar was inmiddels helaas een in elkaar gestort hutje geworden. Mijn ouders kwamen mij nog opzoeken met ongeveer 20 kilo aan knuffels, pennen, kleurboeken, ballonnen, etc.

In de tijd dat ik daar was heb ik een heel lief meisje van 2 leren kennen. Dit meisje heette Sino. Zij woonde met haar moeder naast de crèche. Zij was zo vrolijk en zo puur! Ik verbaasde mij er iedere keer weer over hoe je zo vrolijk kunt zijn in deze armoede en met helemaal niets. Haar moeder was een tienermoeder. Zij zag hoe ik met haar omging en, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, vroeg zij heel makkelijk of ik Sino niet wilde adopteren. Op dat moment wist ik niet wat ik moest voelen en denken. Verbaasd dat je zo makkelijk je kind kunt opgeven en aan de andere kant ook vereerd dat ze mij haar toevertrouwd. Uiteraard ben ik er verder niet op in gegaan en heb wat kleine spulletjes voor haar achtergelaten.

“Als iets tegen je gevoel ingaat moet je het vooral niet doen. Luisteren naar je moederinstinct is het beste wat je kunt doen.”

 

Ongeveer 2 weken nadat ik thuis was gekomen is de crèche afgebrand samen met de halve sloppenwijk. Sino lag in haar hutje te slapen en is hierbij om het leven gekomen. De pijn en het verdriet van dat moment is niet te omschrijven. Een onschuldig, pienter, vrolijk meisje van 2. Om het leven gekomen, omdat iemand het koud had en zo nodig een vuurtje moest stoken. Lang heeft het in mijn hoofd gespeeld of ik toch niet had kunnen helpen om een beter huis voor haar te vinden, ook al wist ik zelf beter.

Samen met mijn ouders hebben wij toen tijdelijk een stichting opgericht; “Help Kayamandi uit de brand”. Gelukkig hebben wij mede dankzij de vele donaties een nieuwe, brandwerende, crèche kunnen bouwen. Sino zullen wij er nooit meer mee terug krijgen, maar dit was op dat moment het minste wat we konden doen. Ik was en ben nog steeds erg trots op iedereen in onze omgeving die heeft meegeholpen geld in te zamelen. Hulp kwam uit een hele hoop onverwachte hoeken, zoals bijvoorbeeld een vroegere schoolmeester van mijn broers en zus en de plaatselijke korfbalvereniging. Ook de organisatie waarmee ik naar Zuid Afrika was gegaan heeft geholpen. Onze dank was zo groot en binnen een maand of 2 hadden wij al genoeg geld opgehaald.

Toch blijft het een gek idee als ik nu naar mijn dochter kijk van 2 jaar oud. Ik krijg weleens de vraag of ik niet te beschermend ben. Misschien wel, maar er zijn dingen in je leven die je maken zoals je nu bent en die jouw manier van opvoeden hebben bepaald. Als iets tegen je gevoel ingaat moet je het vooral niet doen. Luisteren naar je moederinstinct is het beste wat je kunt doen.

Vorige week hebben wij ons opgegeven voor een sponsorkind via Plan Nederland. Wij zijn gezegend met 2 gezonde kinderen die in een gezonde omgeving kunnen opgroeien en later naar school kunnen. Helaas is dit voor een hoop kinderen niet het geval. Ik ben benieuwd welk kindje, gezin en dorp wij gaan sponsoren. Deze week horen wij meer! 🙂