Mama Lot: Wij hebben het zwaar tijdens de bevalling. Maar vergeet ook zeker de vaders niet!

Het valt mij op dat er in de media veel meer wordt gesproken over moeders dan over vaders. Behalve rond Vaderdag. Ik heb zelf gelukkig een erg lieve vader, schoonvader en mijn vriend is de liefste vader die ik voor onze kinderen zou kunnen wensen.

Er wordt vaak gezegd dat moeders het moeilijk, of zwaar hebben. Voornamelijk tijdens de zwangerschap en de bevalling. Ook als je kinderen iets ouder zijn blijven de zorgen. Maar vergeet in dit geval ook zeker de vaders niet! Ik heb eerlijk gezegd nu al medelijden met de vriendjes die onze dochter gaat krijgen, want ik vrees dat mijn vriend gewoon breeduit voor de deur gaat zitten.

Eerlijk gezegd, tijdens mijn zwangerschappen was ik net een zwangerosaurus. Een zwangerosaurus bomvol hormonen en 25 kilo zwaarder. Het voordeel echter bij ons is wel dat mijn vriend een erg relaxt karakter heeft. Ene oor in, andere oor uit. Terwijl ik eigenlijk een enorme druktemaker ben. Zelfs als ik hem bijna aan het bevelen was om ’s nachts naar de Mc Donalds te rijden voor een groenteburger, of naar de AH omdat ik trek had in oliebollen. Hij keek mij hooguit midden in de nacht aan, vertelde dat ik moet gaan slapen en draaide zich weer om. En ja, ik was op dat moment erg beledigd dat hij zelfs dit niet wilde doen! Want ja, als ik dan straks ben bevallen en de kleine is er moet hij er toch ook ’s nachts uit?

“Het moeilijkste tijdens de bevalling voor de man is denk ik toch dat je ziet dat de vrouw veel pijn heeft en er weinig is wat je kunt doen.”

 

Tijdens de bevalling week hij vanaf het moment dat mijn vliezen waren gebroken, 17.00 uur ’s middags, tot de volgende ochtend half 7, niet meer van mijn zijde. Tot het moment de volgende ochtend dat hij net eindelijk even rustig op de wc zat en ik begon te persen. Hij heeft het net aan nog gered, omdat de verpleegkundige de gang op was gerend. De 2e bevalling was een stuk makkelijker, van begin tot eind 3.5 uur.

Het moeilijkste tijdens de bevalling voor de man is denk ik toch dat je ziet dat de vrouw veel pijn heeft en er weinig is wat je kunt doen. Want eerlijk gezegd, alles is vaak toch fout. En dan nog de hormonen na de bevallingen. Voornamelijk de eerste week en de kraamtranen. Ook hij heeft slapeloze nachten. Maar wij worden op dat moment echte momzilla’s. Je hebt snel de neiging om alles op de man af te reageren. Soms kan hij niets goed doen. En toch, 2 bevalling en 2 kinderen verder, zijn wij gelukkiger dan ooit. Mannen hebben het wat dat betreft ook niet altijd makkelijk met ons.

Ik heb ooit eens ergens gelezen dat mannen, buitenom lichamelijk, ook geestelijk niet in staat zijn om kinderen te krijgen. De eigenschap echter die zij wel hebben is dat ze dingen makkelijker los kunnen laten en af kunnen sluiten. Misschien toch een grapje van moeder natuur, om te zorgen dat mannen makkelijker om kunnen gaan met de hormonen van de vrouw?

Dus bij deze; een ode aan alle vaders! En ja, ook al wordt er weinig over gesproken, wij realiseren ons echt wel wat jullie ook moeten doormaken! 🙂