In mijn eerdere blog had ik het over normen en waarden. Een van de normen en waarden die ik mijn kinderen mee wil geven is zelfredzaamheid. Waar komt dit vandaan? Onbewust uit mijn eigen opvoeding, mijn moeder vond dit ook belangrijk in mijn opvoeding.

Ik vind het zelf belangrijk dat mijn kinderen zich kunnen redden in de wereld om hen heen. Ik zie dan als juf bij ons op school, dat er 4 jarige kleuters komen die; niet zelfstandig naar het toilet kunnen of zelfs niet zindelijk zijn, kinderen die zichzelf niet kunnen aan en/of uitkleden. Ik wil dat liever niet voor mijn kinderen. Ik ben wel nieuwsgierig waar het door komt dat steeds meer kinderen, minder zelfstandig zijn als ze bijvoorbeeld op school komen op 4 jarige leeftijd? Is dat omdat ouders steeds meer werken en dus minder tijd hebben? Het leven gehaaster is en er minder tijd is voor kinderen om zich vaardigheden eigen te maken omdat als ouders het doen het sneller gaat?

Cate is nu ruim 2 jaar en kan steeds meer zelf. Ik vind het belangrijk om haar de mogelijkheid, tijd en de ruimte geven om dingen zelf te doen. Op een website las ik een stukje waarin staat dat het ook belangrijk is voor een kind om zelfstandig dingen te doen en te leren. Daarin stond ook dat de wil en het karakter van een kind mede de ontwikkeling bepaald. Maar kinderen leren veel van dingen zelf doen, ze leren dat ze fouten mogen maken. Wanneer het goed gaat en ze iets nieuws zelf kunnen, dan groeit het zelfvertrouwen.

Naast zelfredzaamheid is het hebben van zelfvertrouwen wel belangrijk, ik hoop dan ook dat mijn kinderen opgroeien met meer zelfvertrouwen dan dat ik heb. Cate is een kind dat heel graag dingen zelf wil doen en leren, soms tot grote frustratie van haar en van ons. Cate raakt gefrustreerd en wordt driftig wanneer haar iets niet lukt. Maar als het dan uiteindelijk wel lukt is ze apetrots! Zoals laatst had ze ineens zelf haar schoenen aan gedaan, dat vind ik echt knap (en handig)! Als we nu weg gaan duurt het wel langer voordat we kunnen gaan, want ze wil natuurlijk zelf haar schoenen aan doen. Het gaat sneller als ik het zelf doe (dat doe ik dan soms ook), maar dan leert ze het niet dat het erbij hoort om zelf te doen. Sinds de geboorte van haar zusje Mary merk ik wel dat ik nog steeds van haar verlang dat ze bijvoorbeeld zelf haar schoenen aan doet. Ze begint alleen nu wel in te zien dat ik voor haar zusje alles doe en voor haar niet. Dus moet ik steeds vaker helpen met het aandoen van haar schoenen en haar jas terwijl ze dat al lang zelf kan. Ik vind het jammer, maar ik begrijp het wel. Op deze manier vraagt zij een stukje extra aandacht, maar waar ligt dan weer die grens? Dat vind ik wel lastig en vraag ik mezelf ook steeds weer af.

“Onzeker als ik soms ben over de opvoeding van mijn kinderen, speelt de vraag bij mij op: kan een kind ook TE zelfstandig zijn?”

 

Onzeker als ik soms ben over de opvoeding van mijn kinderen, speelt de vraag bij mij op: kan een kind ook TE zelfstandig zijn? Ik denk van niet. Ik denk alleen dat je als ouder de tijd moet nemen om naar je kind te kijken en de signalen die je kind aangeeft op te pakken. Ik doe dat vooral door veel voor te doen en haar mee te laten doen of kijken. Ik leg ook veel dingen uit, daarbij mag ze van mij ook dingen zelf uitproberen. Deze dingen doe ik vooral op gevoel, ik doe wat IK denk dat goed is. Ik vind het wel prettig om te lezen en/of te horen hoe andere opvoeders/moeders met deze onderwerpen omgaan. Cate mag, wanneer ze dat wil, helpen met koken; pizzabodem uitrollen, de geschilde aardappels in de pan doen, kaas over de lasagne strooien. Grappig is dat ik dat dan ook weer terug zie in haar spel bij haar keuken. Ze mag helpen met haar zusje in bad doen, al is de nieuwigheid daar ook wel een beetje vanaf. Met knutselen laat ik haar zelf ontdekken wat ze ermee kan, ik doe het wel vaak even voor, maar daarna mag ze het zelf ontdekken. Op haar loopfiets fietsen vond ze lange tijd niks, maar iedere keer haalde ik de fiets weer even tevoorschijn en gingen we het even proberen. Tot het moment dat ze erop gaat zitten en zo weg fietst/loopt. Zo knap en dan straalt zij van geluk en ik van trots! Klimmen en klauteren vind ze ook prachtig, ik laat haar dan gaan en langzaam zie ik dat hoe langer ze er is, hoe meer ze durft en kan. Dat vind ik mooi om te zien.

https://instagram.com/p/BAftwa-MgL1/

Toch doen we ook nog dingen voor haar die ze wel zelf kan, zoals brood smeren, haar handen en gezicht afvegen/wassen. Dit doet ze op het kinderdagverblijf prima, maar thuis doen wij het voor haar. Op deze site las ik leuke en praktische tips die je kunnen helpen om als ouder ervoor te zorgen dat je een zelfredzaam kind opvoed. Ik vind het prettig om op die site te zien dat Cate al heel wat vaardigheden ontwikkelt heeft om zelfredzaam te zijn. Maar ik zie ook dingen staan waar ik spelenderwijs met haar aan kan werken. Ik vind het leuk om samen met haar nieuwe dingen te leren. Als ik zie hoeveel plezier Cate ervaart als ze iets nieuws heeft geleerd of kan, dat zij er hetzelfde over denkt!

Ik ben benieuwd hoe jullie als moeders en lezeressen tegen zelfredzaamheid aankijken? Misschien zijn er tips die je in een reactie hieronder kunt plaatsen? Ook vragen zijn welkom. Op die manier hoop ik dat je iets hebt aan het lezen van deze blog.

De volgende keer wil ik me verdiepen in de opvoedingsstijlen, want door je opvoeding breng je immers kinderen normen en waarden bij toch? Als je opvoedt vanuit gevoel, past het dan in een bepaalde stijl? Of is dat dan weer teveel in hokjes gedacht? De volgende keer meer!

Groetjes Mandy