De laatste tijd is het waarschijnlijk elke moeder die leuke babypagina’s op Facebook volgt wel opgevallen. De filmpjes, foto’s, verhalen en vooral reacties over het onderwerp borstvoeding en dan met name voeden in het openbaar.
Vandaag zat ik op de bank toevallig mijn eigen kindje te voeden, nahja voeden, eerder de mond snoeren, na 20 minuten krijsen. En gelukkig het werkte, aangezien het er naar uit zag dat mevrouw nog wel even de tijd ervoor zou nemen (sabbel, sabbel, sabbel, klein slokje… sabbel, sabbel). Ik durfde er niet aan te denken hoe hard ze zou gillen als ik der opnieuw ontevreden zou maken! Ik pakte mijn telefoon erbij om maar even rustig mijn virtuele leven te updaten en die van andere te bekijken. En toen zag ik een filmpje. Een vrouw in Londen die haar kindje in de metro aan het voeden was. Uiteraard werden de reacties gefilmd. Een meneer in het filmpje is ‘not amused’ en vindt het aanstootgevend gedrag. Gelukkig denken medepassagiers daar anders over, thank god!
Zelf geef ik dus ook borstvoeding en kom ik dus ook in situaties terecht dat ik in het openbaar zou moeten voeden. Het scheelt dat ons kleine meisje pas net 6 weekjes is, dus ik ben vooral nog veel thuis. Maar toch vrijdag waren we naar de verjaardag van me nichtje in verweggistan en vorige week ons dagje uit in Zutphen (wat trouwens super goed ging en gezellig was). En ook andere momenten als we eropuit gaan.
“Zelf vind ik het niet altijd prettig om te voeden waar andere bij zijn, vrouwen onderling echt geen probleem, in het gezelschap van mannen zoek ik even een rustig plekje op.”
Voordat ik Noa had heb ik het hier ook met mijn man over gehad. Want ja, hoe kijkt hij er tegenaan als ik moet voeden in het openbaar? Ook hoe ik erover dacht en mij erbij voelde. Zelf vind ik het niet altijd prettig om te voeden waar andere bij zijn, vrouwen onderling echt geen probleem, in het gezelschap van mannen zoek ik vaak even een rustig plekje op. En in het openbaar zorg ik altijd dat me bloesje er mooi voor valt. Als we uit eten zijn bouw ik altijd een tentje met een hydrofiele doek. Kan me voorstellen dat de mensen van tafeltje 13 bij het raam niet zitten te wachten om tijdens een diner bij kaarslicht mijn blote tiet op de achtergrond te hebben.
Maar één ding staat voorop en dat is mijn dochter. Dus ook al zal ik in de trein/metro zitten, als ze honger heeft, zal ik daar wat aan doen. Het is eigenlijk net als met mannen en plassen in het openbaar. Het liefst wacht je tot je thuis bent. Marja als het nodig is en het kan niet anders dan maar even snel tegen de boom. Niemand zegt er eigenlijk wat van en de meeste kijken de andere kant op.
Mama Maryse
Laatste berichten van Mama Maryse (toon alles)
- Mama Maryse: Nog nooit heeft de wereldoorlog zoveel indruk op mij gemaakt als gisteravond - 5 mei 2016
- Mama Maryse: Ik dacht aan hechtingen tot achter me oren en een zware 24 uurs bevalling - 5 mei 2016
- Mama Maryse: Ik was echt even ingestort. Je hele wereld staat op z’n kop na de geboorte - 5 mei 2016