Vandaag 5 mei, de dag dat we de vrijheid vieren, voor mij een oorlog die ik alleen ken uit verhalen, uit herinneringen van andere. Oorlog, iets waar ik als klein meisje ontzettend bang van kon worden, dan lag ik ‘s avonds in bed te bedenken waar we dan heen zouden vluchten en heel belangrijk welke knuffels zou ik dan meenemen?

https://www.instagram.com/p/BDojG_qjSbu

Oorlog is voor mij een woord gekoppeld aan verschrikkelijke beelden van tv. Oorlog, voor mijn man een reden om hier in Nederland te zijn, gek, zonder die oorlog in Georgië had ik hem nooit gekend en was ons wondertje er nooit geweest.

Gisteren zat ik weer verbijsterd voor de tv, over de verhalen van overlevende in die tijd, nog kleine onschuldige kinderen. Mijn dochter huilt, ik maak een flesje en ren de trap op. Ik geef haar rustig de tijd om het flesje in alle kalmte op te drinken en ze zakt langzaam weer in een heerlijke slaap. Voorzichtig leg ik haar in haar wiegje en blijf nog even naast haar zitten, gewoon om te genieten.

https://www.instagram.com/p/BFAAUP-jSag/

Met tranen in mijn ogen realiseer ik me dat zij dezelfde leeftijd heeft als het zusje van de oude dame op tv die het einde van de oorlog niet haalde. En nog steeds zijn er kindjes overal verspreid over de wereld, van 5 maanden soms jonger en soms ouder die het slachtoffer zijn van oorlog.

“Met tranen in m’n ogen realiseer ik me dat mijn dochter dezelfde leeftijd heeft als het zusje van de oude dame op tv die het einde van de oorlog niet haalde”

 

Ik streel haar haar, haar kleine bolle handje pakt me vinger stevig vast. Dit meisje heeft nog geen mening, voelt nog geen haat en lacht naar iedereen. Een zeer tevreden meisje zolang ze maar af en toe wat mag slapen en drinken. Bizar dat in sommige landen dat niet uitmaakt en ze haat zouden voelen, puur en alleen om wat haar ouders voor afkomst hebben, geloof of iets stoms als waar ze geboren is.

https://www.instagram.com/p/BDysQy0DSeu/

Nog nooit heeft de wereldoorlog zoveel indruk op mij gemaakt als gisteravond. Op het moment dat ik de wanhoop en angst van al die moeders zo levensecht kon inbeelden. Daarom denk ik dat we vrijheid niet alleen moet vieren maar ook moeten koesteren. In alles. Van het genieten van de zon op je huid, tot het stoppen met wijzen naar DIE andere. Het helpen van de vluchtelingen in ons land die vluchten met slechts een rugzakje vol van hun dierbare bezittingen en soms met helemaal niks.

We moeten elkaar gaan zien als mensen. Pas dan zal er vrijheid zijn.

https://www.instagram.com/p/BFBHAV_DSfY/