Mama Mijke: Wenen leek ons een geschikte plek voor het begin van ons leven als papa en mama

Ik heb (zoals veel vrouwen) altijd al moeder willen worden. Toen mijn man en ik net getrouwd waren (2011) woonde we in een heel leuk appartementje in Scheveningen. We hadden twee slaapkamers en er was dus ruimte voor een baby. Ik plan een heleboel in mijn leven en vind het niet altijd makkelijk om ‘de dingen’ los te laten, ik wist dus ook precies wanneer ik graag zwanger zou willen worden.

Mijn man had altijd al de wens om naar het buitenland te gaan om daar werk ervaring op te doen binnen de internationale wereld van educatie. Nadat wij een half jaar getrouwd waren kregen we een baan in Oeganda. Hoewel we beide heel enthousiast waren gooide dit toch wel mijn/onze planning in de war. Zou ik zwanger willen worden in Oeganda? Eerst maar eens kijken wat de kwaliteit van het zorgsysteem is. Na een paar maanden in Oeganda hadden we al snel besloten dat we het ouderschap nog even uit zouden stellen. Dit was niet altijd makkelijk, vooral omdat ik niet goed wist hoe de toekomst eruit zou zien. Wanneer zouden we Oeganda verlaten en gaan we dan weer terug naar Nederland?

“Wenen leek ons een geschikte plek voor het begin van ons leven als papa en mama.”

We gingen niet terug naar Nederland. We zouden een jaar in Oeganda blijven, maar bleven er uiteindelijk twee jaar. Gelukkig vonden we een baan in Wenen en dat leek ons wel een geschikte plek voor het begin van ons leven als papa en mama. Ik wilde eerst even settelen, dus spraken we af om nog een jaartje te wachten en in de zomer van 2015 te gaan proberen een kindje te krijgen. Die zomer hebben we een fantastische road trip door Amerika gemaakt en dat leek ons een mooie tijd om een nieuw avontuur aan te gaan.

Ik heb nooit de pil geslikt, ook geen spiraaltje of een andere vorm van anticonceptie gebruikt. Dankzij een heel regelmatig cyclus wist ik heel goed wanneer ik mijn eisprong had en het heeft dus niet lang geduurd voor ik zwanger was. Ik was in september een weekendje in Nederland en ik voelde me niet helemaal mezelf. Mijn handen waren een beetje aan het trillen, ik werd snel nerveus, had last van mijn borsten (hoewel ik dat ook heb als ik ongesteld moet worden) en kreeg menstruatie krampen zonder dat ik ongesteld werd. Ik zat aan een zwangerschap te denken, maar wilde niet teveel hopen. Het zal toch niet dat ik na de eerste maand ‘proberen’ al zwanger ben?

Ik vertelde mijn moeder dat ik een dag overtijd was en hoewel dat wel eens vaker was gebeurd (voornamelijk door stress) zou het kunnen zijn dat ik zwanger was. Ik vertelde haar dit omdat ik hier graag met haar over wilde praten terwijl ik in Nederland was. Stel nou dat ik zwanger was dan had ik het haar en mijn vader toch ‘face-to-face’ kunnen vertellen in plaats van over de telefoon of Skype. Mijn moeder was heel erg blij om te horen dat Chris en ik (eindelijk) na vier jaar huwelijk ‘klaar’ waren voor het ouderschap (hoewel ik me af vraag of je er ooit echt klaar voor bent). Ik heb er die dag veel over gesproken met mijn ouders. Wat nou als ik zwanger ben? Hoe gaat ons leven dan veranderen? Had mijn moeder last van kwaaltjes tijdens de zwangerschap? Wat kon ik er van verwachten? Ook zaten we al meteen uit te rekenen wanneer ik uitgerekend zou zijn: in de eerste week van juni.

“Oh my! Ik ben zwanger! En zo snel al! Dit is toch best wel heftig!”

Ik vloog die dag weer naar Wenen en ik heb op het vliegveld twee zwangerschapstesten gekocht. Mijn man stond me op te wachten en ik liet in de auto aan hem zien wat ik had gekocht. Zijn reactie was: ‘Je denkt toch niet echt dat je zwanger bent? Je bent toch wel eerder een dagje overtijd geweest?’. Ik vertelde hem dat ik gewoon wilde weten of ik zwanger was, ook omdat ik het dan los kon laten. We dachten beide dat de test waarschijnlijk negatief zou zijn. We waren tenslotte pas net begonnen met ‘proberen’. Diezelfde avond heb ik alles netjes klaar gezet. Achteraf had ik de test die avond moeten doen en niet de volgende ochtend. Dan hadden we in ieder geval wat tijd gehad om het een beetje te verwerken voor we beide weer moesten werken. Ik besloot dus helaas te wachten tot de volgende ochtend. Ik werd om 5 uur wakker en ben snel naar de wc gegaan. Het duurde misschien 30 seconden en ik zag al een positieve test. Ik kon mijn ogen niet geloven en deed snel nog een test. Ook die was positief!

Oh my! Ik ben zwanger! En zo snel al! Dit is toch best wel heftig! Ik liep naar onze slaapkamer waar Chris nog lag te slapen en ik begon te huilen. Ik maakte hem voorzichtig wakker en toen hij mijn tranen zag dacht hij dat de test negatief was. Hij probeerde me te troosten en zei dat we het de volgende maand gewoon weer zouden proberen. Ik moest door mijn tranen heen een beetje lachen en zei; ‘De test is positief. Ik ben zwanger’. Ook Chris had even tijd nodig om dit nieuws te laten zinken. We hadden beide niet verwacht dat het zo snel zou gaan en hoewel we graag een kindje wilde krijgen moesten we toch erg aan het idee wennen.

Al snel waren we allebei heel erg gelukkig met dit mooie nieuws! Hoewel het nog steeds een gek idee was dat we papa en mama zouden worden begon het langzaam door te dringen. In week 7 hadden we onze eerste echo en daar zagen we ook meteen een hartslag. Wat was dat mooi! Ik had het echt nodig om de hartslag te zien omdat ik het me nog steeds moeilijk kon beseffen dat er een kindje in mij groeide.

We zijn kort daarop een paar dagen naar Italië gegaan en hebben daar samen kunnen genieten van ons geheimpje voordat we het aan onze familie en vrienden zouden vertellen!

Proost! Op het nieuwe leven!