Mama Sjors: De eerste 14 weken van mijn zwangerschap leefde ik op angst. Inmiddels heb ik weer vertrouwen…

Ik heb veel reacties gehad op mijn vorige blog. Bedankt hiervoor! Ik vond het doodeng en een enorme stap om dit te posten omdat ik niet wist hoe hier door familie en vrienden op gereageerd zou worden. Omdat ik eigenlijk nooit zo open ben in het delen van mijn gevoel en emoties.

HI there little belly

De angst is verdwenen

Genoeg ook hierover! Zoals ik de eerste 14 weken vooral op angst leefde, wat ook duidelijk te lezen was in mijn vorige blog, is dat nu niet meer aan de orde. De angst is verdwenen en ik heb weer vertrouwen dat mijn lichaam dit aan kan; 9 maanden ons kindje veilig dragen en op de wereld brengen.

“Ons kleintje voelde we ook deze keer al heel vroeg. Het blijft gek, zo vroeg, ook voor anderen. Echt bijzonder weer.”

 

Ik voel het bewegen

Ons kleintje voelde we ook deze keer al heel vroeg, met 9 weken. Dan hoor ik je nu zeggen; “Dat is echt onmogelijk, dat kan niet”. Dit was bij de tweede met 14 weken en bij de derde ook met 10 weken het geval. En bij de derde zei de verloskundige ook; “Dit kan niet, je bedoeld vast de verandering van je baarmoeder of darmen”. “Uhm nee, ik voel het bewegen, en mijn man heeft het ook gevoeld”.

Bij de echo bleek dat dit wel degelijk mogelijk was; tussen de hand op mijn buik en de baby in mijn buik zit maar 2,5 centimeter. Dus was het heel logisch dat ik het al voelde, en zelfs toen met een deel waar de placenta aan de voorkant lag was dit maar 4 centimeter. En dit voelde ik ook, want het was aan die kant wat ‘doffer’ qua gevoel. En nu ook maar 2.5 centimeter. Het blijft gek, zo vroeg, ook voor anderen. Echt bijzonder weer.

Dit keer is het een heel ander kindje, qua hardheid en intensiteit zeg maar. Hij is heel subtiel. Op de echo was te zien dat ook hij alle kanten op gaat maar het schoppen voelt anders. Nummer 2 en 3 schopte echt zo ontzettend hard en waren al enorm druk rond deze weken. Nummer 1 voelde ik rond deze weken voor het eerst en dan was dat heel af en toe. Ook hebben we al een hieltje of elleboogje, schoudertje mogen voelen. Duidelijk. Zo tof!

Weekend Mornings #happines

Ik kan nu eerder mijn rust pakken

Mijn buikje is kleiner dan bij nummer 2 en nummer 3. Waarschijnlijk komt dit nog wel als ik verder ben, daar ga ik wel vanuit! Het is voor nu wel een voordeel met dragen denk ik, het scheelt toch gewicht, en bij de vorige was echt al een heleboel niet meer mogelijk. Rond deze periode zat ik inmiddels al 3 weken volledig thuis en kon ik al niet meer naar school toe, wat ongeveer 15 minuten lopen is, en 5 minuten fietsen.

Er is zeker een verschil dat ik nu niet aan het werk ben geweest en toen wel. Ik kan eerder mijn rust pakken. Dit is natuurlijk wel een uitdaging met een dreumes om me heen. Hij vindt het echt heel leuk dat HIJ een baby krijgt. Ja echt, in zijn buik zit ook een baby, dezelfde als mama. Want hij is er zeker van dat het een babyzus is. Dit roept hij al voor dat ik het wist eigenlijk.

“Ik ben heel nieuwsgierig hoe de kleinste reageert als zijn baby’tje er eenmaal is.”

 

Knuffelen met de baby

Deze zomer wordt hij 2 jaar. Ik ben zo benieuwd hoe dat deze keer dan weer gaat. Hij, en ook de twee grote jongens, knuffelen en kussen elke dag eventjes mijn buik. Mijn kleintje wel vaker dan een keer. Als hij wakker wordt, tussen het spelen door, voor het slapen gaan, wordt de baby geknuffeld, gekust en geaaid. En of ik dan ook even zijn buikje wil aaien voor zijn baby. Hij is zo weg van baby’tjes dat ik heel nieuwsgierig ben hoe hij erop reageert als zijn baby’tje er eenmaal is. Als er nu een kleintje is wilt hij knuffelen en ermee op schoot. Eventjes aaien of het knuffeldoekje geven.

Happy toddler #goodenergy

Voor ons als ouders straks een hele nieuwe fase, 2 jaar er tussen in plaats 4.5 en 3.5 jaar. En hoe gaan we dat doen met de kamertjes verdelen en spullen aanschaffen? Daar ga ik de komende periode over brainstormen en dit met jullie delen. Want wat is nu echt noodzakelijk bij je vierde kindje of eigenlijk alle kleintjes…?!