Mama Sjors: Papa gaat op zakenreis. 14 dagen… Alleen hier levert dat voor mijn kinderen echt wel wat problemen op

Papa gaat op zakenreis. Dit is voor ons als gezin echt heel nieuw. Papa is voor de tweede keer ver weg op reis. Nu alleen voor 14 dagen… Ja echt waar, 14 dagen. 2 hele weken! Support van je partner is wat je nodig hebt met een eigen zaak, en niet de emoties die hier bij komen kijken. Want dit is er natuurlijk ook gewoon. Hij is gevraagd om te komen, die kans moet je pakken. Dat is mijn mening. En vind ik ook echt zeker. Zoiets komt niet voor niks op je pad.

Papa gaat op zakenreis

En dan ben je alleen thuis met de kinderen. 14 dagen lang. Zonder partner. De kinderen zonder hun vader. Er zullen genoeg gezinnen zijn die hier elke maand of periodes mee te maken hebben en dat dit allemaal goed en gezellig verloopt enzo. Alleen hier levert dat echt wel wat problemen op. Hoe leg je aan je kleinere kinderen uit dat hij wel weer terugkomt. Hij hun ook mist en aan hun denkt. Net zoals wij allemaal aan hem.

“Mijn hart breekt in miljoenen stukjes en ik wil hem zo graag op zijn gemak stellen. Maar niks is goed want het is niet papa.”

 

Het natuurlijk fantastisch dat hij de kans krijgt. Vorig jaar was het een weekje. Dat was best pittig. Nu zijn ze allemaal wat groter. Ik geloof alleen dat het nu alleen nog maar zwaarder is. De oudste wordt 10, hij kan het redelijk goed hebben, af en toe wat extra knuffelen even een traantje of praten. De kleinste van 19 maanden zoekt hem in huis, “Papaaaaaa? Papppaaaaaa?!”

Niks is goed want het is niet papa

De middelste is 5 jaar en hij heeft het zo ontzettend zwaar. Hij is ziek van het gemis. Echt ziek. Al dagen van te voren. En het gaat nog even door. Hij heeft extreme buikpijn. Denkt dat hij moet spugen, is aan de diarree en is intens verdrietig. Niemand kan het oplossen voor hem. Hij loopt met zijn ziel onder zijn arm. T-shirt van papa heel de dag bij zich en mee naar school. En hij krijgt geen hap door zijn keel.

Ik vind het verschrikkelijk voor hem. Mijn hart breekt in miljoenen stukjes en ik wil hem zo graag op zijn gemak stellen. Maar niks is goed want het is niet papa. Dit is denk ik een van de moeilijkste dingen die ik tegenkom in het moederschap. Hartpijn en heimwee naar papa of mama. Daar kan niemand wat van wegnemen behalve de ouder in kwestie zelf. Afleiding helpt iets. Even koken, gamen of met een vriendje spelen. Maar zodra het etenstijd en bedtijd er aankomt dan is het dubbel aanwezig.

“Dit is bij ons dus de andere kant van de zakenreisjes. Ik en de kinderen die van slag zijn.”

 

Samen slapen bijvoorbeeld, wilt hij niet want ik ben zijn papa niet. Logeren bij opa en oma, om hem af te leiden; “Nee mama dan mis ik jou ook nog eens!” Terwijl dit normaal gesproken als een groot feest gezien wordt. In de nacht eruit voor een knuffel of wc bezoek. Het arme kind. Dit is bij ons dus de andere kant van de zakenreisjes. Ik en de kinderen die van slag zijn. Soms is het voor sommige kinderen gewoon geen goed idee, en kan het misschien later als ze groter zijn…