In mijn blog van deze week zal ik jullie vertellen hoe mijn leven is veranderd met de komst van mijn kleine man. De mooiste dag van mijn leven was 9 mei 2015. Toen mocht ik mijzelf mama noemen!..

Het gevoel… zo onbeschrijfelijk als je dat kleine koppie ziet en je weet dat, dat is waar je nu voortaan voor leeft. De eerste lach waar je hart van smelt en waar je elke nacht over droomt. Het eerste woordje (papa snel daarna mama) waardoor het nog echter is dat dit iets is wat van ons is en waar wij altijd voor mogen zorgen.

De nachten die je niet tot weinig slaapt in het begin maar die je voor lief neemt omdat je weet dat hij het nog niet snapt en misschien last van krampjes of iets anders heeft. De dagen dat hij lekker wilt knuffelen en kusjes geeft als hij iets niet mag maar heel graag wilt hebben. De eerste wandelingen en uitjes wat je met je kleintje kan doen. In het begin een beetje onwennig, maar snel vind je je weg daarin en word het super leuk om op pad te gaan!

“Alles draait om mijn kleine ventje. Elke dag weer. Ik zou dit voor geen goud willen ruilen!!”

 

De eerste keren dat hij ziek was en je niet wist wat je moest doen, maar dichtbij je hield en hopen dat dit een beetje troost bood. De eerste tandjes die door kwamen en je van alles probeert om de pijn minder te maken. Het stout worden maar wat met 11 maanden toch stiekem ook wel nog een beetje schattig kan zijn.

Kortom alles draait om mijn ventje. Elke dag de hele dag weer en ik zou mijn “baan”, zoals sommige mensen dit noemen, voor geen goud willen ruilen!! Geld komt niet eens in de buurt met wat het waard is zo te mogen genieten van elke dag met Quinn!

Ik denk dat de meeste mama’s hier het wel met mij eens zijn maar wilde toch zelf in het kort vertellen wat ik vind en wat ik voel over mijn leven met mijn mannetje. Natuurlijk super leuk om te lezen hoe andere moeders het ervaren!

Liefs Wendy