Ik ben opgegroeid in een stad. Geen stad als Amsterdam, maar toch onmiskenbaar een stad. Toen ik manlief leerde kennen moest er uiteindelijk een keus gemaakt worden voor onze toekomstige woonplaats. Om praktische redenen was de keuze snel gemaakt en verliet ik de stad voor een dorp. Niet een heel klein dorp, maar wederom onmiskenbaar een dorp in een groene omgeving.

Na de aankoop van een eengezinswoning en vlak daarna een geweldige bruiloft ging we door voor onze volgende wens een kindje. Al snel was ik zwanger en moest de baby uitzet bij elkaar gezocht worden. Doordat wij vlak bij het bos wonen was een belangrijke voorwaarde dat de kinderwagen absoluut geschikt moest zijn om door het bos te wandelen. Zo kwamen wij tot een robuuste driewieler die zeer geschikt is voor onverhard terrein.

“Een stad heeft nog veel meer obstakels en die zijn mij eerder nooit opgevallen voor ik met een kinderwagen de stad in ging.”

 

Afgelopen juni werd onze kleine man geboren en begonnen wij aan een nieuwe fase in ons leven. Ik had het geluk dat ik fysiek snel weer behoorlijk fit was, dus de wagen kon getest worden in het bos. Lange boswandelingen stonden vaak op het programma en ik vond mijzelf al snel erg bedreven in het besturen van de wandelwagen.

Met zo’n kleine man in de wandelwagen vraagt het wel wat skills om al te grote boomwortels te ontwijken en daarbij als een volleerd off-road specialist de beste route uit te stippelen over soms modderige bospaadjes.

Onze kleine man is inmiddels 4,5 maand en afgelopen week was manlief een weekje aan het werk op een beurs in, jawel, een stad. Aangezien ik nog de nodige verlof-dagen had staan, had ik besloten met hem mee te gaan om buiten de lange werkdagen toch samen te zijn. En daarnaast kon ik lekker met de kleine man op stap.

Op een van de eerste werkdagen ving ik mijn wandeling aan op weg naar het centrum van de stad. Hier aangekomen bleek dat het manoeuvreren door het centrum van een oude stad van een volkomen ander niveau is dan het wandelen over hobbelige, modderige bospaadjes vol obstakels. Een stad heeft namelijk nog veel meer obstakels en die zijn mij eerder nooit opgevallen voor ik met een wagen de stad in ging. Een greep uit mijn ervaringen:

– Zo blijkt namelijk werkelijk elk plein uitgerust te zijn met op- en afstapjes en dan niet de categorie stoep, maar direct minimaal 2 treden, waardoor ik op zoek moest naar de opritjes die elke keer uitgerekend in de verste uithoek van het plein te vinden waren.

– De hoeveelheid mensen die te pas en te onpas jouw kinderwagen zien als de formule 1 wagen van Max Verstappen die op millimeters gepasseerd dient te worden vanuit de meest onverwachte hoeken

“De kinderafdeling in een groot warenhuis op de 1e verdieping in de verst gelegen hoek vanaf de lift. Niet handig natuurlijk met een kinderwagen.”

 

– Dan maar een groot warenhuis in, om daar te kijken voor een nieuwe outfit voor de kleine (ja ook ik hoor inmiddels bij de categorie die vooral shopt voor kinderkleding en niet meer voor mezelf). Daar aangekomen even kijken waar de kinderafdeling zich bevindt. En wat bleek, die zit op de 1e verdieping, niet handig natuurlijk met een kinderwagen. Dus op zoek naar de lift. Helemaal achterin in de hoek was de lift, dus de eerder genoemde mensenmassa ook ontwijkend de lift bereikt. En wat blijkt boven aangekomen, de kinderafdeling is gesitueerd in de verst gelegen hoek vanaf de lift. Echt heel onhandig.

– Tot slot dan toch maar een winkel (zonder minimaal 2 treden bij de ingang) naar binnen om voor mezelf te kijken. Kom ik binnen, blijkt het grootste deel van de collectie zich een stuk onder het straatniveau te bevinden. En dit keer was er geen lift aanwezig. Dus ook daar onverrichter zaken weer naar buiten.

Het is natuurlijk een kwestie van perspectief en in dit geval was ik ook alleen op pad. Maar ik heb toch af en toe met verbazing mijn weg gezocht door de stad en kreeg direct een hoop respect voor mensen die dagelijks met de kinderwagen door de stad struinen of bijvoorbeeld met een rolstoel op pad moeten.