Je hebt een dorp nodig om je kind op te voeden. Het is een term die ik al eerder heb gehoord en ik dacht zien langskomen bij een Dharma & Greg aflevering. In de aflevering adopteerde Dharma & Greg een kind en ze hadden een divers dorp samengesteld in huis om voor het kind te zorgen. Dit moest me in eerste instantie denken aan een soort hippie gemeenschap waarin een ideaal beeld wordt neergezet hoe er voor een kind gezorgd dient te worden. Tegelijk kan ik ook geloven dat dit veel tegenstrijd kan opleveren als de individuen een te afwijkende kijk hebben bij het opvoeden van een kind.

Wanneer ik terugdenk hoe ik samen met mijn man zorg voor Trey, zie ik in dat ik eigenlijk ook een soort van dorp heb gecreëerd waar Trey verzorgd wordt door diverse mensen. Hierin gebruik ik liever de term familie dan dorp, doordat dorp weer klinkt alsof er zoveel afstand is. Familie is natuurlijk degene met wie je een bloedband deelt, maar in mijn ogen ben je er dan nog niet. Het gaat verder dan dat. Je bent betrokken tot die persoon en de ontwikkelingen, ziet elkaar en houdt elkaar op de hoogte van ontwikkelingen en nieuws. Ik zie hierdoor ook goede vrienden als familie. En noem ze dan ook voor het gemak voor Trey soms tante en oom.

Familie betekent elkaars grenzen respecteren en indien nodig helpen waar het mogelijk is. Als ik deze familie niet had, dan was het tijdens mijn zwangerschap en daarna echt een stuk moeilijker geweest. Mijn familie was er voor mij. Hierdoor kreeg ik de kans om te groeien als mens en me te ontwikkelen wat in mijn visie een goede moeder is. Ook al konden ze er niet altijd bij zijn (komt bij mij ook mede door de afstand, ik ben best ver uit mijn nest gevlogen waardoor velen ver weg wonen), ze waren er wanneer ik ze nodig heb.

“Ik ben daarom blij dat ik mijn familie heb toegelaten bij de opvoeding en ontwikkeling van Trey. Dit geeft mij rust en meer zelfvertrouwen. Ik vind het geweldig om te zien hoe hij zich op zijn gemak voelt bij onze familie”

 

In de jaren die ik in Den Haag woon en volgens mijn vent een aantal van zijn vrienden heb ‘ingepikt’, heb ik ook hier vrienden en daardoor dus familie kunnen opbouwen. Voor een combinatie van twee werkende ouders zou ik niet weten hoe ik de verzorging en opvang heb kunnen regelen voor Trey zonder jullie. Ik kan niet alleen moeder zijn of alleen een kind groot brengen, hiervoor heb ik ook jullie hulp nodig. Dankzij jullie heeft Trey zich tot nu toe kunnen ontwikkelen als een persoon die heel open in de wereld staat, zowat altijd vrolijk is (tenzij hij moe is, maar dat is logisch) en niet eenkennig is. Hij zwaait graag naar andere mensen in de tram of in de supermarkt (of gooit zijn glimlach in de strijd om harten te smelten). Hij vindt dieren geweldig zoals vandaag het konijn Lola die hem zelfs bij vermoeidheid nog energie geeft om vrolijk te kijken naar het dier.

Ik ben daarom blij dat ik mijn familie heb toegelaten bij de opvoeding en ontwikkeling van Trey. Dit geeft mij rust en meer zelfvertrouwen. Ik vind het geweldig om te zien hoe hij zich op zijn gemak voelt bij onze familie (want de familie is er natuurlijk ook voor hem en mijn man). Ook vind ik het nog steeds wel fijn dat ik toch wel de lieveling ben van Trey (dat is toch het voordeel van de positie van mama zijn). Jullie hebben het moeder zijn zoveel leuker en gemakkelijker voor me gemaakt. En zal ook graag jullie steun willen blijven houden. Dit is een ode aan iedereen die mijn gezinnetje heeft geholpen te ontwikkelen en te bloeien, waar we nu de vruchten van plukken en van mogen genieten. Dankjulliewel!!!