Ieder kind groeit en leert op zijn, of haar, eigen manier. Er zijn boeken over geschreven, schema’s over opgesteld, maar er is niets geschreven dat het tempo van je eigen kind kan bepalen. Sommige slaan het kruipen over, anderen draaien nooit, en weer andere zijn gewoon niet zo vlot in alles en doen alles heerlijk rustig in een eigen tempo.

Helaas merk ik onderling bij moeders dat er nog wel eens een competitie gaande is over welk kind wat het snelste kan. Eerlijk gezegd is dit wel een klein irritatie puntje bij mij. Als je trots tegen iemand zegt; “mijn kind heeft net voor het eerst mamma gezegd!”, om vervolgens te horen “Ow, maar dat doet de mijne al 3 maanden!”. “Hij heeft zijn eerste stapjes gezet!” en als reactie krijg je; “Nu pas? De mijne al vanaf 7 maanden!”. En zo kan ik nog een hele hoop andere voorbeelden noemen…

“Ik las ergens dat je inderdaad geen competitie moet maken van de ontwikkeling van je kind.”

 

Toevallig las ik vanmorgen een artikel over de ontwikkeling van je kind. Het hoofdonderwerp was eigenlijk dat je inderdaad geen competitie moet maken van de ontwikkeling van je kind. Daarnaast werd er ook genoemd dat kinderen zich anders ontwikkelen. De ene “kiest” als eerste om de motorische vaardigheden onder de knie te krijgen. Hiermee bedoelen ze het omrollen, lopen, etc. De echt zichtbare vaardigheden. De andere “kiest” voor de minder merkbare vaardigheden.

Hier noemden ze als voorbeeld het spelen met de zwaartekracht en hoe dingen te lijken veranderen in een ander perspectief. Sommige kinderen leren lopen met vallen en opstaan, terwijl degene die laat lopen ook meestal een stuk minder vallen. Dit komt vaak, omdat zij beter hebben geobserveerd hoe iets moet.

“Dat een kind in het begin erg snel is in zijn ontwikkeling, zegt nog niets over de toekomst.”

 

Dat dus een kind in het begin erg snel is in zijn ontwikkeling, zegt nog niets over de toekomst. Des te meer bevestigd dit eigenlijk dat het totaal niet uitmaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu ook al verschil merk tussen onze dochter en zoon. Onze dochter is meer iemand die iets heel vaak moet zien en het gelijk goed wil doen. Onze zoon merk je nu al bij dat het iemand is die snel de motorische vaardigheden onder de knie wil hebben.

Of de competitie tussen moeders onderling ooit overgaat? Ik denk het helaas niet, maar we kunnen er wel onze schouders onder zetten om te zorgen dat iedere ouder en kind in zijn, of haar, waarde blijft. En zegt een moeder trots dat haar kind eindelijk kan lopen, of de eerste woordjes heeft gezegd? Wees dan oprecht blij. Het enige wat je toch je kind kunt bieden is Liefde Ontwikkeling Voeding en Ervaring (LOVE), met genoeg Tender Loving Care (TLC).