Mama Carmen: 5 dingen die ik niet zou doen in mijn opvoeding, maar nu wel doe…

De meeste van jullie zullen onderhand weten dat ik altijd in de kinderopvang heb gewerkt. Door mijn opleiding en werkervaring heb ik een heel mooi en duidelijk beeld kunnen schetsen van hoe ik zou zijn als ouder. Wat ik belangrijk vind, wat mijn visie op bepaalde dingen is, hoe ik het zou aan pakken etc.

Dingen die nooit zou doen

Ik ben iemand die op alles voorbereid en altijd probeert te plannen en reflecteren hoe en waarom ik iets wil of doe, en zo ook voor een goot deel de manier waarop ik mijn kinderen wil opvoeden. Toch heb ik nu na 3 jaar moeder zijn een handje vol met dingen die ik doe waarvan ik altijd zei dat ik dat nooit zou doen.

1 Omkopen

Ga even op de foto, halen we zo een snoepje. Als je goed luistert gaan we misschien wel.. Als je dit, als je dat.. WAAROM is dit er in geslopen, WAAROM doe ik dit en WAAROM kom ik er niet meer vanaf?

2 Dreigen

Als je zo doorgaat dan.. Als je nu niet gaat slapen dan.. WAAROM? Sjonge ik word moe van mezelf want dit wil ik echt niet doen, maar voor ik het weet is het eruit!

3 Kind ‘straffen’

Ik ben geen voorstander van straffen, hier geen stafhoek, time out, op de gang of naar je kamer (zei ik altijd). Dit is nog steeds een principe van mij, en hoe! Maar je weet toch.. Shay is 3.. Het is gewoon soms heel lastig om een threenager op te voeden. Wanneer je machteloos komt te staan ga je ‘straffen’, een van de redenen dat ik daar dus geen voorstander van ben.

Ondanks dat zit Shay ongeveer 2x per week een paar minuten op de gang. Puur omdat we beide even uit the heat of the moment moeten. Naar haar kamer sturen zou ik never nooit doen, kamer hoort een safe zone te zijn. De gang is hier nu (echt in nood) de enige ‘straf’.

4 Stem verheffen

Oke ik ga redenen zoeken voor deze omdat ik dit zelf heel erg vind, en me ervoor schaam omdat ik niet zo ben in de omgang met kinderen. Op mijn werk was ik altijd degene met de meeste geduld en rust, en kon ik in mijn eentje een klasje van 6 kinderen van 0 tot 4 runnen, makkie. Thuis, alléén met twee kinderen lijkt het soms wel een dierentuin.

Ik heb al 3 jaar geen nacht door geslapen en ik ben voornamelijk alleen. Shay haar leeftijd én Alessio zijn afhankelijkheid nog op dit moment kunnen me sommige dagen heel erg opbreken en zorgen ervoor dat ik om het minste al mijn stem verhef. Iets wat ook helemaal tegen mijn principes in is, doe ik toch. Onmacht, vermoeidheid? Hoop heel erg dat ik snel de rust vind om dingen weer rustig op te lossen en bespreken.

5 Mijn vriend op dingen aanspreken waar de kinderen bij zijn

Guilty. Ik ben een héle vervelende moeder van je kinderen. Ik kan dingen gewoon niet even onthouden en ‘s avonds even bespreken. Het moet er metéén uit, waarom? Omdat het vaak met de opvoeding te maken heeft en laten we eerlijk wezen: de kinderen zijn 24/7 bij mij en zijn heel erg gewend aan hoe ik met hen omga en wat ze wel en niet kunnen of mogen. Ik doe heel erg mijn best om ze niet klakkeloos op te voeden maar op een manier waar over nagedacht is en waarvan ik wil dat dat voort gezet word. Niet alleen door mijn vriend Karim, maar ook door andere in onze omgeving.

Herken je zulke punten? Is er iets waarvan jij van te voren zei dat je dat nooit zou gaan doen, en nu toch doet?