Mama Chiara: Een brief voor mijn dochter. Een traditie binnen ons gezin

Vorig jaar schreef ik een blog waarin ik vertelde dat wij ieder jaar een brief schrijven aan Giulia-Mae voor haar verjaardag. Een eigen traditie binnen ons gezin. De brieven bewaren wij en zal zij op een bijzonder moment van ons krijgen. Ik ben dol op herinneringen verzamelen, en ben zelf van mening dat er geen cadeau zo kostbaar is als een doordacht, met liefde gemaakt cadeau.

Onze dochter alweer 2 jaar

Omdat onze dochter afgelopen maand alweer 2 jaar is geworden (whaaat?! S t o p de tijd! ) heb ik weer een nieuwe brief aan haar geschreven. Een lange brief want wat is het een bijzonder jaar geweest. Ongelooflijk hoe snel ze zich heeft ontwikkeld. Vorig jaar deze tijd kroop ze net, en inmiddels kletst ze ons de oren van ons hoofd!

In deze brief heb ik daarom ook mijlpalen verzameld, zoals de datum van de eerste stapjes. Omdat ik het belangrijk vind dat dit echt ons ding blijft deel ik hieronder net als vorig jaar enkele stukjes uit de brief, maar niet de hele brief. Dat blijft nog zeker de komende 16 jaar een geheim ;). Hebben jullie ook van die zelfbedachte tradities, waarbij je herinneringen verzamelt?

Lieve Giulia-Mae

Over een paar dagen word je twee jaar. Het is een cliché, maar wat is het allemaal snel gegaan. Vorig jaar rond deze tijd leerde je kruipen, en vrij snel erna begon je met lopen (3 juni). En sindsdien heb je geen minuut meer gezeten… Je bent een kleine druktemaker met een fantastisch karakter. Een klein meisje dat precies weet wat ze wilt. En wat je wilt, dat krijg je voor elkaar. Want zonder moeite wind je iedereen om je vinger. Een typisch Italiaans karakter, temperamentvol, maar ook passievol, en zo liefdevol. Je bent een wervelwind aan verassingen. Geen dag is hetzelfde met jou, en het is a l t i j d lachen met jou.

Het was een prachtig, maar ook zeker een leerzaam en intens jaar. Een jaar waarin jij jezelf in een mega snel tempo hebt ontwikkelt. Je kletst ons inmiddels de oren van ons hoofd, maar daardoor leer je jezelf steeds beter uiten. Je raakt minder snel gefrustreerd omdat je beter weet aan te geven wat je wilt. Gelukkig, een hele opluchting voor jezelf.

Hoewel dit een fantastisch jaar was, was dit op emotioneel vlak een intens jaar voor mama. Een confronterend jaar. Een jaar waarin ik heb moeten leren jou soms los te durven laten. Je gaat sinds twee weken naar de opvang. Een keuze dat zeker voor mama zwaar was. Maar je bent er zo aan toe. Je speelt graag met anderen en leert graag je eigen grenzen kennen. Dat is alleen mogelijk als mama je een beetje los laat. Gelukkig zie ik hoe blij je bent op de opvang, dus dat maakt een hoop goed. En als je dan een zelfgemaakte tekening mee naar huis neemt dan kan ik haast niet trotser zijn!

We hebben allebei nog zoveel te leren lieve schat, maar volgens mij we zitten op het juiste pad. Zolang ik jou iedere dag met een lach naar bed breng, heb ik mijn doel bereikt.

Lieve Giulia-Mae, wat ben ik toch trots op je en dankbaar dat jij mijn dochter bent.

Fino alla luna e ritorno..
Dikke kus, Mama