Of nouja, leed. Het wordt een leed gemaakt. Het mooiste wat je je kindje kan geven, waardoor je je kindje laat groeien en bloeien. Maar waar werkelijk waar IEDEREEN een mening over heeft. Want borstvoeding is het beste. Of nee, toch niet. Flesvoeding is het beste. Ja, want anders krijg je kloven. En borstontstekingen. En lekkere natte plekken op je shirt. Moet je niet willen. Maar wacht even.. Flesvoeding is ab-so-luut niet goed! Vergif! Waarom zou je je kind dat geven, terwijl borsten zijn gemaakt voor het voeden van je kind?!
Dat gezeur over voeding
Al die meningen. Al dat gezeur. Al die goedbedoelde maar het-komt-rottig-uit-je-strot adviezen. Waarom moeten we het elkaar moeilijker gaan maken dan het al is? Het voeden van je kind is al zo iets onzekers. Geef je wel genoeg? Groeit mijn kind wel goed? Moet ik de nachtvoedingen er niet een keer uithalen? Of moet ik juist voeden op verzoek?
“Juist door al die doorgedrukte meningen worden moeders onzeker.”
Het maakt onzeker
Begrijp me niet verkeerd, een mening mag er zijn. Maar een mening doordrukken, inclusief alle voordelen van jouw manier gevolgd door de ‘maar je moet het zelf weten’, is niet oke. Het maakt onzeker. Het laat je wankelen. Zélfs als je weet dat jouw manier de allerbeste manier is. De manier waarop het werkt voor jou en je kindje en de manier waarover je goed hebt nagedacht. Besef altijd dat moeders een weloverwogen keuze maken. Dat ze beslissen welke manier het beste werkt. Misschien komen ze er wel achter dat die keuze niet de goede was, maar daar komen ze zelf heus achter. Daarvoor zijn moeders slim genoeg.
Doorgedrukte meningen
Maar juist door al die doorgedrukte meningen worden moeders toch onzeker. Gaan ze luisteren naar verhalen van anderen. Gaan ze keuzes maken die niet werken. En dan worden moeders niet slim gemaakt. Hoewel ze zelf heel goed kunnen beslissen, nemen alle meningen van anderen het over. Zo word je gebrainwasht en ga je dingen doen die je eigenlijk helemaal niet wilt. Maar toch blijven we elkaar afsnauwen en verbeteren. Zelfs als daar geen reden toe is.
Mijn lijf, mijn keuze
Zelf geef ik flesvoeding. Heel bewust, allebei de keren. Niet omdat borstvoeding mij niet heel mooi leek, maar omdat ik een beter gevoel kreeg bij flesvoeding. Mijn lijf, mijn keuze. En ook ik heb regelmatig te horen gekregen dat ik niet de juiste keuze heb gemaakt. Dat ik er nog maar even goed over na moet denken. Zelfs ondanks de feiten dat mijn meiden bijna nooit ziek zijn, liepen voor ze 1 waren, kerngezond zijn en lekker veel vetjes hebben. Dan nóg is de flesvoeding niet goed genoeg. Want er is altijd een andere keuze en welke keuze je ook maakt, de andere is beter.
“Wees eens lief, accepteer dat er andere meningen zijn dan die van jou.”
Wees eens lief voor iemand anders
Ik ben er klaar mee dat we elkaar lopen af te snauwen. Wees eens lief, accepteer dat er andere meningen zijn dan die van jou. Dat niet hetzelfde werkt bij iedereen. Dat iedereen een eigen keuze mag maken, ongeacht of jij het er nou mee eens bent of niet. Wees eens lief voor iemand anders, wees eens begripvol over iemand anders zijn keuze. Dan wordt het allemaal nét een stukje mooier.
Liefs, Esther (@dezusjesvan op instagram)
