Eerst even terugkomen op vorige week met mijn ongeplande avondje. Het waren geen tandjes. Meneer heeft de hele week last gehad van een buikgriep en mij halverwege de week ook nog even aangestoken. Heb heel de week spuitluiers gehad waarbij de enige oplossing douchen of badderen was. De wasmachine draaide nog net niet 24/7. Deze ochtend was ik gewoon blij dat er een poepluier was met een wat meer vastere vorm. Eindelijk een keer niet verplicht douchen. Nu alleen nog wachten tot het bij mij over is.

Sinds twee weken ben ik fanatiek aan het sporten en met name hardlopen (voor zover de omstandigheden mij toelaten). Back in shape. Al is het op gewichtsniveau niet een probleem geweest (-5kg voor de zwangerschap). Meer weer de kracht terugvinden van voor de zwangerschap. Heb hierdoor een ‘killer work out week’ gehad waar me billen weer pijn van doen als ik eraan terugdenk.

Zaterdag – Lopen voor Lyme met Doke (5 uur wandelen, zeker 25 km gelopen die dag)
Zondag – Sportschool
Maandag – Hardlopen met Edwald, op zich niet erg alleen die helling steeds op
Dinsdag – Rust
Woensdag – Poging tot paaldansen, alleen lieten baby’s het niet toe (Trey en zijn vriendinnetje Elsa)
Donderdag – Weer hardlopen met Edwald (gelukkig minimale hellingen)

De mama’s onder ons weten het al, een rustdag is nooit echt een rustdag. Er is een 8,5 kg levend gewicht die op verzoek opgetild wilt worden. Je kan soms wel redeneren met je levend gewicht dat het even uitgesteld wordt, maar uiteindelijk is wil toch wel echt wet. Kort na de kraamperiode werd er een dag aangebeld door de Johova’s met een folder, je kinderen bepalen je leven. Op dat moment was Trey het er niet mee eens dat mama er niet was en liet het direct weten. Dus met het korte antwoord: “klopt helemaal” had ik de deur na ontvangst van de folder direct weer dichtgegooid. Ik heb liever een vrolijke baby dan wachten tot hij klaar is met klagen. Dan ben ik ook niet ontspannen.

“Voor school leren waar hij bij is heb ik zo goed als opgegeven. Je concentreren in de bijzijn van een baby is pas een echte uitdaging.”

 

Gelukkig is Trey erg goed in zelfstandig spelen. De box is ingewisseld voor een speelkleed met divers speelgoed. Heb ik ook mijn handen wel eens vrij voor kleine huishoudelijke klusjes, het leren waar hij bij is heb ik zo goed als opgegeven. Je concentreren in de bijzijn van een baby is pas een echte uitdaging. Dus bij elke keer dat ik ga leren of zelfs het schrijven van dit blog, moet ik me tijdelijk even afsluiten. Het liefst doe ik dit ook niet in huis, maar echt weg. Als ik aan school moet werken of leren ga ik ook altijd naar school toe, weg van de aandachttrekkende baby, het huishouden vol openstaande taken en de man die toch elke keer stiekem mij nodig heeft.

Dus voor alle studenten of mama studenten is spe. Onderschat het niet. Zorg dat je echt tijd voor het leren hebt en denk niet te makkelijk over leren terwijl je kind zichzelf vermaakt. Dat gaat echt niet zoals je plant. Heb je een toets of een belangrijke week, het is dan de regel dat kinderen ziek zijn, niet goed slapen in de avond of gewoon lekker veel mama knuffeltijd willen. Het doel van je baby is om te zorgen dat je niet je toets haalt zodat je meer tijd voor hem/haar hebt. Ik denk dat ze dit ook bewust doen. Hoe argwanend je ook kijkt. De oogjes zullen iets anders zeggen en ze zullen doen alsof ze niet begrijpen dat je een belangrijke toets hebt. Trap er niet in, ze weten het!!!

Mochten jullie tips hebben om dit allemaal te omzeilen en leren met een baby in de buurt mogelijk te maken hoor ik het graag. Mij is het nog niet gelukt.