Mama Kelly Blom: Zwanger van de tweede en kan me niet voorstellen dat ik weer zoveel van een klein minimensje ga houden

Help! Ik kan me dus niet voorstellen dat ik ooit nog zoveel van een klein minimensje ga houden als van mijn lieve kleine stoere ventje. Ik ben zwanger van de tweede en over een week of 12 komt er nog een zoon of dochtertje bij en wordt ik geacht daar net zoveel liefde aan te schenken als aan nummer 1. Maar dat lijkt zo onmogelijk want er is er toch maar één zoals mijn Vesper?

Vesper is de liefste van de wereld in mijn ogen. Hij bedelft me onder kusjes en knuffels, komt mij elke ochtend mijn pantoffels brengen, aait en kust elke dag uit eigen beweging mijn zwangere buik, helpt mij met de wasmachine leeghalen en vertelt trots aan iedereen die we tegenkomen dat ik zijn mama ben. En hij is pas 1,5 jaar! Welk kind doet dat nou?

Gelukkig zijn deze gevoelens heel herkenbaar en had ik ze ook toen ik voor het eerst zwanger werd. Want toen werkte ik op een crèche vol met lieve, knappe, schattige kindjes. Ik dacht continu: het is toch onmogelijk dat mijn kindje net zo zacht wordt als Noah, net zo gevoelig als Willem, net zo pienter als Teyl, net zo uniek als Wout, net zo grappig als Britt en net zo lief als Olivia? En toch is dat allemaal gebeurd!

Ik herinner mezelf hieraan zodat ik niet te veel in de angst verval dat ik van mijn tweede kind niet net zoveel kan houden als van mijn eerste. Waarschijnlijk heb ik nog meer liefde te geven dan dat ik me nu voor kan stellen en kan ik me in maart volgend jaar niet meer voorstellen dat ik deze gedachten had!