Toen ik een baby was, 28 jaar geleden en nu moeder van 2 kids, is er bij een controle op het consultatiebureau bij mij al vroeg heupdysplasie geconstateerd. Ik moest toen 2 á 3 maanden een spreidbroekje.

Bij mijn 1e kindje Meis (nu 3,5 jaar) moest ik met 4 maanden i.v.m. mijn heupdysplasie (erfelijk) en bij haar een dubbele bilplooi voor een echo naar het ziekenhuis. Gelukkig, alles was in orde.

Nu bij mijn 2e kindje Minck (6 maanden) was er met 4 maanden bij de controles op het CB een afwijking en een dubbele bilplooi gezien en met mijn heupdysplasie weer een doorverwijzing voor een echo. Aangekomen in het ziekenhuis voor de zekerheid ook een röntgenfoto genomen.

In spanning afwachten op de uitslag. Iets langer over het telefoontje gedaan i.v.m. onze vakantie. Helaas, aan Minck zijn linker heupje is inderdaad heupdysplasie geconstateerd en dus zijn we doorverwezen naar de kinderorthopeed in het ziekenhuis. Al snel de verwijzing doorgemaild voor het maken van een afspraak. Helaas kon ik pas een maand later terecht.

13 juni eindelijk naar het ziekenhuis. Door de aantal weken die verstreken waren, moesten we toch weer een echo laten maken en erna direct door naar de orthopeed. Eerst een stagiaire die de controles uitvoerde en ons vertelde dat er inderdaad een afwijking te zien is, geluk want het heupje zat er volgens haar wel in. Daar dan de behandelende arts. Zo dit is het en we gaan het gelijk om doen… ehhhh wat? Dit Pavlik harnasje, die hij 24 uur per dag om moet houden. Ik zal jullie laten zien hoe het moet…

“Daar kwamen mijn tranen… Daar lag hij, in zijn romper. Net zoals altijd gaf Minck geen kick. Maar mijn tranen bleven stromen.”

 

En daar kwamen mijn tranen… Daar lag hij, in zijn romper. Er werden nog wat controles uitgevoerd, waar uit bleek dat Minck zijn heupje meer niet als wel in de kom zit en de orthopeed zijn heup dus er ook heel makkelijk uit kon draaien. En net zoals altijd gaf Minck geen kick. Maar mijn tranen bleven stromen.

Mijn mannetje, de komende weken, waarschijnlijk maanden (als deze methode werkt), in zijn harnasje met alleen een romper, vestje en sokjes. Voornamelijk plat liggend, met aanpassingen zoals een andere autostoel, weg met de kinderwagenbak, wipstoel, het opruimen van zijn stoere kleertjes en het zoeken naar manieren voor heerlijke knuffelmomentjes. Wetende dat de slagingskans 60% is door het aantal maanden dat hij al is, duimen voor effect. Wooww, slikken….. Acceptatie voor mama…. Maar blij dat dit iets tijdelijks is en er eventueel wanneer geen effect ook andere behandel methodes zijn….

Voor nu, de komende weken de pavlik wekelijks strakker laten stellen… Afwachten hoe Minck er op reageert en hopen dat hij ’s nachts minder gefrustreerd is en snel accepteert dat hij op zijn rug moet slapen. Overdag is hij nog steeds de vrolijke tevreden baby die hij al vanaf dag 1 is.

Ik ben benieuwd naar tips en ervaringen van andere ouders. Mij is verteld dat hij niks onder zijn harnasje aan mag behalve een romper en sokjes. Op welke manier konden jullie toch lekker knuffelen, je kind op schoot nemen enz… Meis reageerde toen ze hoorde dat hij een harnasje om had ‘Ooww net zoals een ridder??’. Heerlijk om te zien hoe kinderen er mee om kunnen gaan.