Mama Leonie: Hoe mijn dag eruit ziet als thuisblijfmoeder. Thuis zijn met mijn kids is echt zo saai nog niet!

Regelmatig wordt mij gevraagd wat ik de hele dag als thuisblijfmoeder doe, omdat ik thuis ben bij mijn kinderen. Daarom in deze blog een dag uit mijn leven met mijn baby van 5,5 maand en mijn 2,5-jarige peuter. Daarin zal het direct duidelijk worden dat thuis zijn echt zo saai nog niet is.

5 maanden gebroken nachten

6.30 – 7.30 uur: mijn natuurlijke wekker (lees: baby) gaat. Na bijna 5 maanden gebroken nachten door nachtvoedingen, waarvan de laatste 3 weken echt pittig waren door een combinatie van een zieke baby met een eczeemuitbraak die middenin een sprongetje zat, slaapt meneer door. Jihoe!!! Even een zijstap naar waarom mijn baby vooral ’s avonds en ’s nachts ineens zo vaak huilend wakker werd; ik had werkelijk geen idee. De borst was de enige remedie en zo zat ik zomaar aan 7, soms 8 voedingen per 24 uur, terwijl meneer al een tijdje op 4 à 5 voedingen zat.

“Kunstvoeding geven terwijl mijn productie zo goed was, ging zo tegen mijn principe in dat ik me heb neergelegd bij mijn oververmoeidheid.”

 

Hoe zelfverzekerd ik sinds de geboorte van onze jongste telg ook was en dus niet luisterde naar goedbedoelde adviezen onder andere wat betreft voeding, vertrouwen op mijn eigen gevoel – het wordt echt wel beter, het is een fase, vast een sprongetje, wees blij dat je borstvoeding geeft want dat mag onbeperkt – was toch lastig. Had ik wel genoeg voeding? Moest ik misschien toch alvast beginnen met bijvoeding, terwijl ik er heilig van overtuigd was dat ik 6 maanden exclusief borstvoeding wilde geven? Of zou ik ’s avonds een papfles moeten gaan geven van kunstvoeding, ondanks dat ik niet van die speciale babypapjes houd? Kortom: had mijn baby honger of was het toch iets anders?

Kunstvoeding

De twijfel sloeg toe en ik kocht tegen mijn gevoel in een pak pap. Biologisch, zonder toevoegingen én ik maakte het met borstvoeding in plaats van kunstvoeding. Eén avond heb ik het geprobeerd; de nacht verliep precies hetzelfde als de nachten daarvoor. Omdat het best een gedoe was om ’s avonds laat eerst te kolven en daarna nog een papfles te geven, heb ik het pak maar weer weggezet. Bovendien kolfde ik een behoorlijke hoeveelheid melk, dus aan te weinig voeding hoefde ik ook niet te twijfelen.

Kunstvoeding geven terwijl mijn productie zo goed was, ging zo tegen mijn principe in dat ik me heb neergelegd bij mijn oververmoeidheid in de hoop dat het echt een fase zou zijn. En dat bleek het te zijn, zoals alles een fase is bij baby’s en (kleine) kinderen. Na precies 3 weken zijn de voedingen terug naar 4 en maakt meneer nachten van 11 à 12 uur! En zeg nou zelf: ziek zijn, jeuk hebben en jezelf in een razend tempo ontwikkelen is ook niet gemakkelijk.

Mijn natuurlijke wekker

Terug naar mijn dagindeling. Als mijn natuurlijke wekker is gegaan, staat die andere kleine druktemaker vaak ook al te schreeuwen in zijn bedje en dus liggen we de meeste ochtenden gezellig met z’n drieën in het ‘grote’ bed. De kleinste man aan de borst, terwijl ik in de tussentijd voor de 1000ste keer hetzelfde boek voorlees aan mijn peuter. In feite kan ik het wel zonder boek af, dat voorlezen ;-).

“Aangezien mijn peuter momenteel volop in de peuterpuberteit zit, doet hij niet altijd wat ik hoop.”

 

De peuterpuberteit

9.30 – 10.00 uur: iedereen heeft ontbeten, is gewassen en in de kleren. Is het mooi weer, dan gaan we lekker de tuin in, wandelen, naar de markt, supermarkt, speeltuin of kinderboerderij. Is het weer wat minder of moet er iets in huis worden gedaan, dan hoop ik dat peuter lief met zijn auto’s gaat spelen, zodat ik me met het huishouden kan bemoeien of dingetjes kan bakken, iets wat ik heel graag doe.

Maar aangezien mijn peuter momenteel volop in de peuterpuberteit zit, doet hij niet altijd wat ik hoop. Dan sjokt hij de hele ochtend jammerend achter me aan en is alles “mama mama maaaamaaaaa” of “nee, niet leuk, stom” onder het genot van een hoop drama. Ik weet het, het is een fase… Het is ook niet alleen typisch peutergedrag, mijn peuter heeft daarnaast hele duidelijke sprongetjes. Daar moet niet alleen hij, maar ook ik echt even doorheen. Is hij er doorheen, dan is hij het allerliefste mannetje dat er bestaat. Neemt niet weg dat hij me tijdens zo’n sprongetje met enige regelmaat het bloed onder de nagels vandaan haalt!

Kleien, kinderliedjes en spelen met auto’s

Wat goed helpt, is het opzetten van kinderliedjes. Hij wordt er rustig van en kan zich in de tussentijd concentreren op kleien, het enige waar hij zich naast zijn auto’s voor interesseert en waar ik me wel eens schuldig over voel. Want moeders horen toch met hun kinderen te knutselen en spelletjes te doen? Maar nee, meneer wil het liefst “met auto’s spelen mama”. En kinderliedjes luisteren. De liedjes worden uit volle borst meegezongen en ik droom inmiddels letterlijk van hoge kinderstemmetjes die “Ze kunnen zeggen wat ze willen maar de olifant, die heeft de dikste billen van het hele land” zingen. Probeer dan nog maar eens in slaap te komen als je wakker bent ;-).

Een rustmoment

11.30 uur: door de babyfoon klinkt een hongerige baby, tijd om te eten! Als iedereen weer een vol buikje heeft, heb ik rust. Beide mannetjes slapen ’s middags een paar uur. Hierdoor heb ik tijd om de dingen te doen waar ik niet aan toe kom als de mannetjes wakker zijn. Die tijd heb ik ook wel nodig. Zeker nu manlief voor een aantal maanden alleen in het weekend thuis is en ik er doordeweeks dus alleen voorsta.

Het avondritueel

15.00 – 15.30 uur: de mannetjes zijn wakker! Na een bakje fruit en een kopje thee spelen we vaak even in de tuin, is het al snel tijd om te koken en begint het avondritueel, dat voor iedereen bekend is: druk! Helemaal als je alles alleen moet doen.

“Ik geniet enorm van de zorg voor mijn kindjes, om ze elke dag te zien ontwikkelen en ze heel bewust te zien opgroeien.”

 

20.00 uur: ik zit uitgeteld op de bank voor de tv, wachtend op de laatste voeding van mijn baby. Om me een uur later te bedenken dat die hij dus sinds kort niet meer heeft. Ik kan naar bed! Niet dat ik nu ineens elke avond om 21.00 uur naar bed ga, maar zo af en toe is dat echt geen straf!

Elke dag is even leuk als thuisblijfmoeder

Over het algemeen is dit hoe mijn dagen eruitzien als thuisblijfmoeder. Natuurlijk zit mijn baby niet elke dag in dit ritme en slaapt hij ook wel eens iets minder goed. Maar de meeste dagen van de week is hij echt een boekjeskind, mijn happy baby! Ik geniet dan ook enorm van de zorg voor mijn kindjes. Om ze zich elke dag te zien ontwikkelen en ze heel bewust te zien opgroeien.

Toegegeven, niet elke dag is even leuk en soms, maar dan ook heel soms, verveel ik me weleens. Eigenlijk is vervelen niet echt het goede woord. Want er vraagt er altijd wel eentje aandacht en er is altijd wel iets te doen. Het is meer dat ik soms even inspiratieloos ben. Wat kun je nou nog meer doen met je kinderen, behalve de dingen die ik al in deze blog heb genoemd? Tips zijn welkom! 🙂