Mama Lieke: Het valt me op dat onze kinderen altijd drukker zijn bij volle maan…

Links van mij trekt een trein de avond in. Liever zat ik ook achter zo’n goudgeel raampje, ontspannen verdiept in een boek. Maar ik fiets naar huis vanuit mijn werk. Veel gebeurd dus veel om over na te denken. Weinig slaap en grieperigheid zorgen ervoor dat ik me uitgeblust voel. De tegenwind laat me harder trappen dan ik gewend ben. De maan is vol, mijn hoofd ook.

Geknuffel en gekus

Ik open de poort naar onze achtertuin en word meteen begroet door het harde gehuil van onze kleinste. Bij de achterdeur staat de oudste te trappelen. Hij is zichtbaar blij dat ik weer thuis ben. Het ziet er knus en warm uit binnen, ik voel me gelukkig met het feit dat dit mijn huis mag zijn. Ik open de deur en word enthousiast bedolven onder geknuffel en gekus.

Onrust

Het duurt niet lang voordat de onrust zijn intrede maakt. Gehaast gooi ik mijn rugzak ergens waar het veilig is voor kinderhandjes. Nauwelijks krijg ik de kans om mijn schoenen uit te doen, onze peuter eist meteen zijn aandacht op. Dit doet hij gevaarlijk, door mijn hoge hakken vast te pakken terwijl ik door de kamer probeer te lopen.

De maat is vol

Tijdens het eten gooit hij de helft op de grond, een kwart zit op zijn wangen en de rest beland op goed geluk in zijn mond. Rashid en ik kunnen geen gesprek voeren, want hij kletst overal doorheen. Terwijl ik met mijn linkerhand probeer te eten, leg ik met mijn rechterarm onze baby aan. Dat brengt gelukkig wat stilte.

Wanneer ons kleintje klaar is met drinken gooit hij zijn hoofdje naar achter en stoot het tegen de houten tafel, met een luid gekrijs als gevolg. Na inspectie valt de schade mee, ik probeer hem te troosten maar het huilen houdt aan. Inmiddels huilt ook onze peuter door gebrek aan aandacht. De maan is vol, mijn maat ook.

Volle maan

Het valt me op dat onze kinderen altijd drukker zijn de maan vol is. Wij zijn blijkbaar niet de enige, ook bij anderen hoor ik kinderen vaker, langer of harder huilen. Vroeger vertelde een vriendin dat ze onrustig werd als het volle maan was. Ik achtte dat toen zeer onwaarschijnlijk en vermoedde dat ze het zichzelf had aangepraat. Maar nu begin ik te twijfelen. Zou het toch door de maan komen?

Watermensen

Blijkbaar zijn er veel mensen die veranderingen in hun stemming ervaren bij volle maan. Ze worden onrustig, prikkelbaar en slapen slecht. Zo worden er ook meer baby’s geboren en is het daardoor extra druk op de verlosafdeling van het ziekenhuis. Een mogelijke verklaring is dat wij mensen voor een groot deel uit water bestaan, en water reageert bij de stand van de maan, zoals eb en vloed.

In de maneschijn

Zat ik maar in de trein die ik even geleden zag. Onderweg, zonder controle over hoe snel of via welke weg, maar met het vertrouwen dat ik daar zal komen waar ik wil. Om de rust terug te krijgen moet er iets veranderen. Op dit moment zijn wij allemaal geprikkeld, waardoor we negatief gedoe in stand houden. Als water reageert op de maan, zal ik aarde moeten zijn.

Ik slaak een diepe zucht en neem de touwtjes terug in handen. Zachtjes begin ik te zingen: ‘in de maneschijn, in de maneschijn, klom ik op een trapje naar het raamkozijn.’ In het begin is er niemand die het hoort, maar langzaam zie ik gezichten mijn kant op draaien. Ik zie hoofdjes lichtjes schuin met grote ogen die mij onderzoekend aankijken. Het is stil. Het is stil in ons knusse, warme huis.