Het consultatiebureau en de wel (of niet) nodige vaccinaties. Het zijn allemaal discussies waar ik het liefst zo ver mogelijk bij weg blijf. Iedereen maakt zijn, of haar, keuze met een reden en, als het goed is, doordacht. Het zijn onderwerpen waar ouders het toch nooit met elkaar over eens zijn. Nog een discussie die ik het liefst vermijd; wel of niet zwarte piet?

Wie is er niet mee opgegroeid in Nederland? Google op “zwarte Piet” en je komt op de eerste paar pagina’s alleen maar discussies tegen. Discussie over het feit of het wel, of niet, racisme is. Zelfs kinderen worden in deze discussie meegetrokken en ondervraagd wat zij ervan vinden. Gaan we hier niet een beetje ver in door? Tuurlijk zeggen kinderen dat ze het racisme vinden, want dat hebben ze gehoord van hun ouders. Weten ze wat racisme precies inhoudt? Dat denk ik niet.

“Waar is het onschuldige kinderfeestje gebleven van een aantal jaar geleden? Het Sinterklaasfeest is toch een kinderfeest?”

 

Waar is het onschuldige kinderfeestje gebleven van een aantal jaar geleden? Het Sinterklaasfeest is toch een kinderfeest? Slaan we hier nou niet een beetje in door, omdat ooit iemand, uit het buitenland nota bene, heeft aangegeven dat het racisme is? Iemand die niet eens weet waarom hij zwart is en zich hier ook verder niet in heeft verdiept. Zwarte Piet is in de loop der jaren lichter geworden, heeft minder knalrode lippen gekregen en de oorbellen zijn verdwenen. Wat dat betreft is het al met de tijd meegegaan. En eerlijk gezegd, iedereen was toch wel een beetje bang vroeger van zo’n te glimmend gezicht?

Als het zo doorgaat denk ik eerlijk gezegd dat wij het hele Sinterklaasfeest gedag kunnen zeggen. Is dat nu echt wat we willen? Ieder jaar hangt deze discussie weer als een schaduw over het hele feest heen. Is er geen mogelijkheid dat iedereen tevreden gesteld wordt? Roetpieten, zwarte pieten, regenboogpieten, stroopwafelpieten, wat maakt het ook allemaal uit. Het belangrijkste is toch echt dat dit feest blijft bestaan. Dat onze kinderen later hun kinderen verhalen hierover kunnen vertellen, op dezelfde manier als waarop wij dit ook doen.

“Het enthousiasme wat er is als de Sint in het land komt met zijn pieten. Er is toch niets mooiers dan dat en willen wij ze dit echt ontnemen?”

 

De pretoogjes die ze hebben als er iets in hun schoen zit. De spanning als ze bij Sinterklaas op schoot mogen zitten. Het enthousiasme wat er is als de Sint in het land komt met zijn pieten. Er is toch niets mooiers dan dat en willen wij ze dit echt ontnemen? Kan het misschien zijn dat wij er iets te ver in zijn doorgeschoten? Het Sinterklaasfeest is typisch Nederlands. Een van de weinige tradities die echt bij dit land horen. Is er echt geen manier dat de volwassenen het hierover op de een of andere manier met elkaar eens worden? Hoe ga je je kind vertellen dat Sinterklaas niet meer komt?

Ik heb dit blog niet geschreven als voor, of tegenstander, van zwarte Piet. Alleen om te zorgen dat er ook op een andere manier wordt nagedacht, namelijk vanuit de kinderen.