Wat was het toch heerlijk weer de afgelopen paar dagen. Leah kon lekker buiten met water spelen en Simon lag op zijn buikje in de wagen in de zon te spelen. Ideaal weer voor zindelijkheidstraining dus! Netjes het potje buiten gezet, Leah een onderbroekje aan en daar gingen we hoor!

Onderbroekje nummer 1 verdween helaas al vrij snel in de watertafel. Op naar nummer 2! Ze heeft in totaal ongeveer een uur op het potje gezeten, om vervolgens lachend met haar onderbroekje op haar knietjes door de tuin te rennen en vol te plassen. Gevolgd door een luide “He bah!” Helaas, dat was onderbroekje 2. Op naar nummer 3! Helaas herhaalde dit ritueel zich een aantal keer. Even was ik overigens wel heel blij, omdat het leek dat ze had geplast, maar helaas.. Ze had haar drinkbeker erin leeggegooid! Aan het eind van de middag en een heleboel onderbroekjes verder kunnen wij met trots zeggen dat onze dochter van het potje haar nieuwe lievelingsstoeltje heeft gemaakt! Helaas, misschien hebben wij een iets te comfortabel potje voor haar gekocht…

Wij wonen vlakbij het strand, dus ’s avonds nog even een uurtje heen en weer is echt heel fijn met deze warmte! Met 1 kind gaat dat toch iets sneller en beter dan met 2 zijn wij achter gekomen. Leah rent standaard door de hele kamer als wij weg willen. Zodra ik zeg dat we gaan rent zij gierend van het lachen door de kamer heen en krijg je haar met geen mogelijkheid meer te pakken. Of ze gaat zich verstoppen. (Lees: in het midden van de kamer staan met haar handjes voor haar ogen!)

“Zo nieuwsgierig als peuters zijn gaan ze ook in de wc naast je staan, het liefst op 5 cm afstand.”

 

Bij Simon werkt op de een of andere manier de Maxi Cosi laxerend. Ongeacht waar je heen gaat, last minute is het altijd raak. Na een hoop heen en weer geren tussen 2 kinderen (lees: een half uur verder) moet je zelf ook van schrik naar de wc. Zo nieuwsgierig als peuters zijn gaan ze naast je staan, het liefst op 5 cm afstand, kijkt naar beneden, vervolgens weer naar je gezicht en gevolgd door een “He bah!” en wijzend met haar vinger naar de wc pot. Ze zegt nog niet veel, maar “he bah” staat wel ergens bovenaan haar lijstje. Papa en mama wordt overigens tegenwoordig ook nog wel eens samengevat tot “mapa”. Heerlijk hoe creatief peuters soms kunnen zijn.

Het strand is echt een prima uitlaatklep voor kinderen! Mijn ouders hebben 5 kinderen en, zodra het al een beetje mooi weer werd (lees februari), zaten wij al met z’n zevenen met drie windschermen op strand. Bouwen, graven, water halen, alles kan! En, zodra je thuis komt, gaan ze heerlijk slapen. Dat hoop je in ieder geval… Onze dochter was echter zo enthousiast over het strand dat ze 2 uur later nog steeds in haar bed hele verhalen in haar eigen taaltje aan het vertellen was tegen haar knuffels. Gek genoeg is ze dan wel nog steeds de volgende ochtend om 7 uur weer wakker..

Toen ik een boot van de politie zag langs varen, toen wij over strand liepen, moest ik opeens weer denken aan een verhaal van vroeger wat mijn ouders hadden verteld. Ik was namelijk, toen ik 4 was, een halve dag kwijt geweest op strand. Doodsangsten zaten mijn ouders uit! Nu ik zelf 2 kinderen heb, kan ik mij dat heel goed voorstellen. Uiteraard werd ik uiteindelijk gevonden. Op de wc van een strandtent lag ik te slapen.. In tegenstelling tot onze dochter vond ik het dus wel heel vermoeiend ;-)!