Respect voor alle ouders met een huilbaby of een kindje wat om welke reden dan ook heel veel huilt. Ik roep al vaak dat ik me the walking death voel, maar de afgelopen 2 weken was dat echt zo.
Voor de eerste keer ziek
Elijah werd namelijk voor de eerste keer ziek. Een verkoudheid en een beetje koorts kan ik allemaal wel hendelen, maar dit keer was het van een ander level. Het was dan ook de eerste keer dat ik mij afmeldde op mijn werk om thuis te zijn voor Elijah. Maar geloof me, wat had ik liever gewerkt. Niet omdat ik niet voor hem wilde zorgen, natuurlijk wel! Maar wat vond ik het zwaar om dag in, dag uit een huilend/krijsend kind te hebben elk uur.
“Het is zoveel fijner om te weten waarom je kindje huilt dan wanneer je dat niet weet.”
Ineens 40 graden koorts
Na drie dagen flink verkouden en wat lichte koorts, schoot de koorts ineens naar 40 graden. En aan het einde van de week was ik er klaar mee. Het enige wat die deed was een uur slapen en daarna een uur huilen. Maar slapen wilde hij niet zomaar. Nee, dat moest lekker warm tegen mama aan. Ondertussen kon ik dus wel een masseur gebruiken voor alle kronkels in mijn lijf die je krijgt van slapen met je kind op je in bed, maar alles voor je baby.
Als hij sliep, wordt hij steeds een beetje beter dacht ik dan maar. Aan het einde van de week op naar de huisarts. Daar heb ik overigens ook echt een abonnement sinds Elijah er is. Ja, je kent het wel. ‘Hij is verkouden en moet gewoon uitzieken’. Best frustrerend als je je baby zo ziet en hij totaal het tegenovergestelde is dan normaal.
De koorts zakte niet
Toch zat het me niet lekker, want de koorts zakte niet en hij krijste zo erg. Echt dat je hoort dat die pijn heeft. Als bezorgde ouders hebben we op zaterdag de huisartsenpost gebeld. Na mijn verhaal wilde ze hem toch even zien en konden we langs komen. De arts keek Elijah na en het was meteen duidelijk. Hij heeft oorontsteking.
Wat voelde ik me opgelucht
Verkouden, oorontsteking en een 3e tandje wat door kwam, meer tegelijk kon denk ik niet. Maar wat voelde ik me opgelucht. Het is zoveel fijner om te weten waarom je kindje huilt dan wanneer je dat niet weet. We moesten wel zijn koorts in de gaten houden, maar na 6 dagen nam dat eindelijk af.
Eindelijk sliep hij in de nachten weer 2 of 3 uurtjes achter elkaar, in plaats van een uurtje. Wel hoest hij nog erg en in de avond kotst hij graag zijn moeder onder. Er worden nu meer wasjes gedraaid dan in de kraamweek, maar het gaat allemaal de betere kant op. Eindelijk weer mijn vrolijke ventje terug.
Een draagdoek
Graag wil ik de uitvinder van de draagdoek nog even bedanken. Ik had gewoon uitslag op mijn arm van het dragen in de nachten. Maar met de draagdoek is die 8 kilo een stuk beter te doen aan je lichaam. Zo had ik tenminste ook nog mijn handen vrij. Je wordt er wel creatief van. Met meneer in de draagdoek naar de wc of een andere broek aan trekken, kon allemaal.
“Ik heb deze 2 weken heel vaak gedacht: als je een huilbaby hebt, heb je dit dus maanden.”
Het was zwaar
Deze blog wilde ik niet schrijven om even te vertellen hoe ‘erg’ ziek Elijah was. Maar ik heb deze 2 weken heel vaak gedacht ‘als je een huilbaby hebt, heb je dit dus maanden’. Ik vond het nu al zo zwaar om nachtenlang hem te troosten. Je raakt vermoeid, je partner ook en hierdoor raak je sneller geïrriteerd. Je functioneert wel, maar op automatisch piloot. Ik heb natuurlijk geen idee hoe het écht is. Ik wil alleen maar even zeggen: respect voor die ouders! En dan mag er soms echt wel even gezegd worden dat het zwaar is.
