Even voorstellen. Ik ben Mama Mirjam en getrouwd met Arjan. We hebben samen een dochter Lauren van 16 maanden. Ik schrijf graag met een humoristische insteek over de kleine en grote avonturen van dochterlief. Vandaag hier op Babystraatje.nl mijn eerste blog.

Mijn dochter speelt met duplo, ze is hiermee wat op weg geholpen door haar vader. Alle Duplo dieren staan uitgestald op een blad met een hek eromheen. Ze haalt alle dieren er af, bekijkt ze gedetailleerd en vindt ze zichtbaar allemaal lief want ze geeft ze op haar manier allemaal een kusje. Ze heeft, op een aantal huisdieren na, de meeste nog nooit in het echt gezien. Haar onwetendheid daarover neemt met zich mee dat alle dieren met elkaar overweg kunnen, en allemaal bij elkaar staan. Ze kunnen allemaal door één deur met elkaar, of door één hek in dit geval. Want nu staan de beren en de schapen met een vos buiten het hek. Intussen is ze weg bij de dieren, en stopt ze een duplo mannetje in een auto.

Terwijl ik haar duplowereld observeer, stel ik me zo voor hoe het zou zijn om nog zo onbevangen in het leven te staan, de onwetendheid van gevaar en de onschuld van dier en mens. De onbevangenheid en de pure intenties van een kind vind ik mooi. Dit is haar wereld, en die is vredig, kleurrijk en opbouwend. Natuurlijk is het goed dat je als volwassenen bepaalde gevaren wél kent en we kinderen dit kunnen leren. Als volwassene ben je hierin een voorbeeld voor een kind, toch krijgen kinderen niet altijd het juiste voorbeeld te zien.

“Als volwassenen kunnen we nog veel van kinderen leren, om eigen te zijn, en vanuit onze eigen authenticiteit in het leven te staan.”

 

Zo kunnen bijvoorbeeld volwassenen niet altijd met elkaar door één deur, is er een hoop leed en ellende in de wereld, en is er dierenleed. Meestal het gevolg van keuzes die volwassenen maken. Volwassen mensen die zich veelal gedragen als kuddedieren, en achter elkaar aanlopen. Als volwassenen kunnen we nog veel van kinderen leren, om eigen te zijn, en vanuit onze eigen authenticiteit in het leven te staan. Zoals mijn dochter onschuldig speelt met Duplo, waarin er voor haar geen verschillen bestaan tussen een schaap en een wolf. Als we dit voorbeeld zouden volgen, zouden er in onze maatschappij ook geen verschillen zijn, en zou iedereen door één deur kunnen met elkaar, een illusie! Zo zijn er vast geen oorlogen ontstaan vanuit dit denkbeeld, en waren er ook vast geen wolven die schaapskleren aantrokken.

Een duplo mannetje die in mijn handen wordt gedrukt, brengt me terug in de realiteit. Ik sta nog in duplio wat ik ermee ga doen, misschien niet over nadenken en hem gewoon voor de leeuwen werpen. Mijn dochter maakt het in ieder geval niets uit, dat duplo mannetje is voor haar slechts een object om mee te spelen.

Misschien zou het de wereld een ietsje pietsje beetje beter maken, als we duplomatiek gaan denken in plaats van diplomatiek.

Veel speelplezier toegewenst!

Mama Mirjam