Mama Sjors: Ik herstel beetje bij beetje en heb geleerd om te genieten van kleine dingen

Zo, de eerste week samen is alweer voorbij! Je broers weer een schoolweek achter de rug. Wat voor de één toch nog steeds lastig was. Hij vond het allemaal te druk, nieuwe kinderen toegevoegd in de klas. To much, waardoor de dikke tranen kwamen. Arme jongen. Hier zie ik altijd het ‘sensitive’ weer terug. Het went echt, gelukkig van de 5 dagen waren het de eerste 2 dikke tranen en daarna een stuk relaxter.

Jij vind het prachtig om mee te gaan. Mama probeert, nee moet van zichzelf elke dag mee de kindjes naar school brengen. Alles nog op de fiets! Dit lukt echt al aardig, we nemen daarna gewoon goed rust en zorgen dat de dag niet te vol staat met allemaal moetjes, we gaan ze namelijk ook weer halen. Dit wisselen we af met lopen of de fiets, ligt aan een boel factoren. De auto lukt nog niet, daar moet mama echt nog even de tijd voor nemen.

“Ik herstel beetje bij beetje. Het wordt beter, hier ben ik van overtuigd. Niet voor 100% dat heb ik inmiddels geaccepteerd.”

 

Mama herstelt in ieder geval beetje bij beetje van haar bekkeninstabiliteit. Hier zijn we (papa & mama) erg blij mee. Het wordt beter, hier ben ik van overtuigd. Niet voor 100% dat heb ik inmiddels geaccepteerd. Inmiddels heb ik geleerd om te genieten van niets. Kleine dingen, die normaal zijn voor de mensen. Anderhalf jaar thuis tussen 4 muren is lang. En vooral een hele kleine wereld, wat nu langzaamaan uitgebreider wordt. En daar geniet iedereen van!

Je vind het echt heerlijk om samen te fietsen, je kletst honderduit en vaak zit je lekker te zingen tijdens de rit naar school. Op school steel natuurlijk de show met je lachebekkie en je loopje. De jongens zijn dan zo trots!

Je komt nu voor het echie in je eenkennigheidfase, volgens mij alweer? De héle dag, ja de héle dag, roep je mama. Je hangt aan mijn been en het liefst zit je zo dicht mogelijk bij mij. Ik denk soms zelfs dat je het liefst in me kruipt! Je roept van alles, “Mama anana”, “Mama cracker”, “Mama bal” “Mama titi”, “Mama die”, “Mama kijk!”. En dan nog allemaal brabbeltaal, wat ik wel begrijp maar niet kan verwoorden haha.

“Je bent best al een slimmerd, schoenen doe je zelf aan je voeten en met sokken probeer je dat ook.”

 

Je bent best al een slimmerd, schoenen doe je zelf aan je voeten, of slippers of iemand anders zijn schoenen, met sokken probeer je dat ook. Je maakt sinds deze week ook drinken in een speelbekertje en dan gebruik je je trommelstok als lepel om te roeren. En dat breng je dan naar wat jou het beste uitkomt. Dan drink je zelf er ook nog uit inclusief het zogenaamde slurp geluidje. Zo leuk!

Je groeit enorm. Je krijgt er ook enorm veel tandjes/kiezen bij en je bent ietsjes verkouden. Het hoesten komt vooral in de nacht tevoorschijn dus dat is misschien ook wel een reden waarom je zo “mama-plak” bent. De voedingen worden langzaam minder, maar nu er zoveel doorkomt merk ik wel dat je “slechter” eet en tussendoor dan toch even bij me komt voor een extra mamamelkje. Groot gelijk heb je lieverd! Tandenpijn is superstom…!