Vandaag mijn eerste blog op Babystraatje.nl. Hoe was mijn zwangerschap? Hoe heb ik die ervaren? Vandaag mijn verhaal. Ik was met mijn vriend op vakantie en voelde mij moe en een beetje futloos, dacht er eigenlijk niet echt bij na maar besloot toch maar om ‘even’ een test te gaan doen. En ja hoor!! Ik was zwanger!!

Superblij waren wij met dit nieuws en 2 dagen later zouden we weer naar huis gaan. Eenmaal thuis de afspraak gemaakt bij de verloskundige en al vrij snel de eerste echo. Wat was dat een ervaring om nooit te vergeten, vol met spanning en blijdschap was alles gelukkig goed en konden wij het hartje mooi zien kloppen!

Mijn gehele zwangerschap gelukkig niet ziek geweest, hoorde verhalen van hoe het ook kan en dacht bij mijzelf: arme vrouwen die zo ziek zijn van een zwangerschap. Tot week 32 heb ik gewerkt. Niet volledige uren meer maar toch elke dag op en neer en wisselende diensten. Geen nachten meer, maar wel de vroege diensten wat inhield om 5 uur mijn bed uit! Vlak voor mijn 33e week hoorde ik dat ik geen vast contract zou krijgen. Maar dat vond ik eerlijk gezegd niet zo heel erg. Ik kon me nu volledig op de zwangerschap focussen en de aankomende bevalling.

“Even naar het ziekenhuis ter controle. Daar bleek dat ik al 5 cm ontsluiting had!! Ohnee, dacht ik! En nu?!.. nog geen 3,5 uur later was ik bevallen.”

 

Week 39 van mijn zwangerschap hadden wij in het ziekenhuis nog een controle omdat ik daar moest gaan bevallen. Ze dacht dat de kleine man niet goed genoeg meer groeide. Gelukkig was alles weer dik in orde en ik zei nog tegen de dokter: Ik wil niet over die 40 weken heen hoor! Nou mijn wens kwam uit! Met 39 weken en 6 dagen voelde ik een gekke zeurende pijn in mijn rug maar ik dacht het gewicht, niet lekker meer kunnen zitten, liggen en of staan zal wel de boosdoener zijn. Ik ben nog rustig boodschappen gaan doen en even naar een loungeset voor de tuin gaan kijken. Daarna met mijn voetjes op de bank… dacht ik!

Rond een uur of 5 werd de pijn niet minder maar ook niet meer. We besloten toch om het ziekenhuis te bellen. Die gaven aan dat het toch wel slim was om even ter controle langs te komen. Neem wel je tas mee werd er gezegd. Wij meteen de auto in en op naar het ziekenhuis. Nog grapjes maken in de auto; nee joh die zit nog wel even goed in mama haar buik! Half 6 waren we in het ziekenhuis. Daar werd er naar mij en de baby gekeken. Wat! Ik had al 5 cm ontsluiting!! Ohnee, dacht ik! En nu?!.. nog geen 3,5 uur later was hij er al. Onze lieve, mooie en vooral kleine Quinn! Helemaal verliefd waren wij…