Hi there!! Allereerst; Happy New Year!! Iedereen begint weer aan goede voornemens en kijkt terug op 2015. Afgelopen jaar was voor ons een bewogen jaar. Het jaar waarin we als gezin een stap achteruit moesten doen omdat ik bekkeninstabiliteit kreeg en al vroeg thuis kwam te zitten. Ik de kindjes uit moest leggen dat mama niks meer kon, dat het allemaal wel beter zou worden met de tijd.
Een jaar waarin ik ontzettend afhankelijk ben geworden van andere om mij heen. Iets wat ik vreselijk vind omdat ik het liever gewoon allemaal zelf doe en niet om hulp wil vragen. Maar ik moet wel. Een jaar waarin je mensen leert kennen. En merkt hoe belangrijk je wel of dus niet bent. Waar je op kan terugvallen als het niet meer gaat, je nooit zullen afvallen omdat ze weten hoe je bent en zien wat dit met je doet. Een jaar waarvan ik het weer bijzonder vond om zwanger te mogen zijn, dit omdat zwanger worden niet vanzelfsprekend is voor mij. Een jaar waarin ik onze mooie derde zoon ook weer thuis ter wereld heb mogen brengen. Het jaar waarin ik nog meer groeide en veel heb geleerd. Zowel van mijzelf als de mensen om mij heen. En vooral dat de pijn die ik ervaar mij soms een monster maakt. Het bekken is letterlijk een fundamenteel deel van het lichaam. Als het bekken er niet was zou de romp in elkaar zakken, de organen uitzakken en zou je niet kunnen staan.
Met bekkeninstabiliteit kan ik niet lekker staan of goed en lekker zitten, en wat ik wil doen komt niet van de grond. Alles valt of staat met een goed bekken. En mijn lichaam laat wat steken vallen. De eerste weken met onze newborn waren vooral heel heftig. Ontwikkeling van postpartum thyreoïditis, met de klachten die daarbij komen kijken. Onze middelste zoon die voor het eerst naar school ging. En de oudste groter wordt en mij wilt helpen in huis. Al met al een bewogen jaar dus.
Nu een nieuw jaar, met nieuwe plannen en vooral nog meer groeien en ontwikkelen. Er is nog geen vooruitzicht dat het beter zal worden, zowel het BI als de schildklier postpartum thyreoïditis. Beide kan verdwijnen of blijven. Met geduld zullen we een eind komen, en laat ik dat nou juist nog meer gekregen hebben 😉
Liefs Sjors
Laatste berichten van Mama Sjors (toon alles)
- Mama Sjors: Mijn zwangerschap was de eerste maanden super spannend, 80% kans dat ik invalide zou worden… - 15 mei 2018
- Mama Sjors: Ons kleintje bijna 8 maanden. Hoe gaat het nu met ons? - 5 april 2018
- Mama Sjors: 2017 was een bijzonder jaar. Voor de vierde keer mama mogen worden. Dit keer was het een cadeautje! - 3 januari 2018
