Ons kleine aapje is bijna 8 maanden en vlak voor de kerst dacht hij, laat ik maar eens beginnen met tijgeren… Deze keer hebben we een bezige bij in huis. Een echte avonturier. Hij zoekt alles op en gaat de hele kamer door met de beste lawaaipapegaai geluiden. Ik moet bekennen dat ik daar echt van geniet. Het mag dan wel het derde kindje zijn, maar ik blijf het leuk en bijzonder vinden hoe ze zich allemaal ontwikkelen. Als ze dan de 4 maanden gepasseerd zijn groeien ze ineens hard: lengte, gewicht en de motoriek.

Onze oudste is een echte “papa’s” kind zoals we dat noemen. Niet dat hij niks van mij wilt weten, helemaal niet, maar papa heeft een sprongetje voor. Onze middelste is een echte “mama’s” kind, en nu hebben we weer een “mama’s” kindje… Voor de volle 100%. Nu ben ik gedwongen thuis en heb ik alle tijd voor hem dus is het wel logisch dat hij meer naar mij toe trekt. Zo rond de 8 á 9 maanden worden ze eenkennig. Dan komt het besef dat papa of mama weg is, maar ergens anders blijft bestaan. De ontwikkeling eenkennigheid staat samen met scheidingsangst. Want er kan angst ontstaan doordat ze alleen worden gelaten. Ze krijgen door wie er voor hun zorgt en wie veilig voor hun is. Tussen de 8 á 9 maanden wordt de hechting afgesloten en is deze ontwikkeling vaak een goed teken van veilige hechting.

“Heeft mama eventjes een toiletbezoek, dan komen er meteen dikke krokodillen tranen”.

 

Zo ook met ons kleine aapje. Bij elke stap die ik maak volgt hij mij. Sta ik bij de tafel, dan gaat hij onder mij liggen, loop ik naar de keuken dan volgt hij me, eventjes een toiletbezoek dan komen er dikke krokodillen tranen. Hij is al niet zo weg van andere in zijn omgeving, maar nu helemaal niet meer. Kom je in zijn comfortzone, hij zal het nog meer op een brullen zetten dan wat hij al deed en zoekt meteen mama op. Is het niet kruipend, dan is het wel via oogcontact. Het is een goed teken deze ontwikkeling, maar zo ontzettend slopend. Zodra hij namelijk wakker is, moet ik bij hem in de buurt blijven. Eerst even op schoot spelen, dan een beetje op de bank en dan de weide wereld in… En wijk nou niet van zijn zijde want hij gaat me zoeken!! Groot gelijk heeft hij, want wat moet hij nou zonder zijn mama’tje?? Een mooie ontwikkeling!!