Mama Manou: De opmerkingen die je krijgt als je bewust jong zwanger bent…

Wauw, mijn eerste blog! En omdat dit mijn eerste blog is zal ik mijzelf netjes voorstellen. Ik ben Manou, 23 lentes jong en woon in het altijd *ahum* gemoedelijke Brabant samen met mijn vriend van 27. Wij zijn nu iets meer dan 7 jaar samen en hebben 3 jaar geleden ons eerste appartement gekocht. 3 jaar geleden zijn we ook voor het eerst ouders geworden van Skittle, de liefste en leukste kat ooit. En hoeveel liefde deze kleine, harige viervoeter ons ook geeft, toch begon het gevoel te kriebelen voor een klein mensje wat voort kwam uit ons samen.

Dus besloten wij aan het begin van 2016 om te stoppen met anticonceptie en te kijken hoe dit zou verlopen. Door mijn schildklieraandoening zou het namelijk wel eens erg lang kunnen duren voordat het raak zou zijn, hier was niks over te zeggen van te voren. Mijn vriend en ik wisten altijd al dat we graag “jong” ouders wilden worden, maar zoals we allemaal weten, een kindje krijgen valt niet te plannen.

“De vreugde en ongeloof was erg groot.”

De vreugde en ongeloof was dan ook erg groot toen ik al in juni de positieve zwangerschapstesten in handen had. Voor de zekerheid had ik er maar 4 gedaan, want ja, 3 zouden het toch wel eens fout kunnen hebben (gedachtegang van een vrouw ofcourse) Voor mij gaf de Clearblue toen de doorslag. Niet staan turen op een streepje, maar gewoon recht toe, recht aan, 2 keuzes; zwanger of niet zwanger.

En dan ben je zwanger! Ontzettend leuk, mooi en geweldig, maar ook beangstigend en vol met vragen. Natuurlijk had ik al veel gelezen over zwanger worden, zwanger zijn en de bevalling zelf, maar nu was het allemaal echt! Ook had ik gelezen dat er wordt aangeraden om het nieuws pas te delen na 12 weken, omdat dan de meest onzekere weken erop zitten en de kans op een miskraam steeds kleiner word. Wij waren er heilig van overtuigd dat wij ons ook aan deze “regel” gingen houden. We zouden het pas bij 12 weken aan iedereen gaan vertellen (behalve de ouders, die wisten dit hetzelfde weekend al). Dit hebben we 9 weken volgehouden en we hielden het niet meer. En zoals je dat tegenwoordig bekend maakt hebben we allebei een foto op Facebook gezet om het grote nieuws te delen.

“Er is 1 opmerking die we veel hebben gekregen.”

Gelukkig was iedereen heel erg enthousiast en ontzettend blij voor ons. Mocht dat niet zo zijn geweest dan was dat ook niet erg, maar het is toch een fijn gevoel als de belangrijkste mensen om je heen je steunen. De meesten wisten ook wel dat we er graag aan wilde beginnen, dus was het ook niet een hele grote verrassing voor de mensen die dichtbij ons staan. Toch is er 1 opmerking die we veel hebben gekregen waar ik me best aan kan storen. Ook al is het dan goed bedoeld advies, maar ik word steeds gefrustreerder als ik deze opmerking wéér krijg te horen. Je hebt hem in verschillende varianten, maar eigenlijk betekenen ze allemaal hetzelfde. Hieronder een opsomming:

– Je weet wel dat het niet alleen maar knuffelen en schattig is he?
– Superleuk nieuws! Maar opvoeden kan ook erg lastig zijn.
– Ik had het niet gekund op jou leeftijd, je raakt echt je vrijheid kwijt.
– Je weet dat poepluiers heel vies kunnen zijn?
– Tja, je kan nooit meer eens spontaan weg.
– Je zal altijd voor je kleine moeten zorgen, of je je goed voelt of niet.
– Had je niet nog veel meer willen doen voordat je aan kinderen begon?

Oftewel; het is niet allemaal rozengeur en maneschijn! Alsjeblieft mensen, stop hiermee. In het begin probeerde ik mezelf zelfs nog te verdedigen. Nu ben ik 22 weken zwanger van onze kleine man en ben ik wel een beetje klaar met deze opmerkingen. Ja, het zal zwaar worden. Ja, het zal moeilijk zijn. Ja, wij zullen aan onze nieuwe levensstijl moeten wennen. Welke nieuwe ouders niet? En het vreemde is dat stellen om mij heen deze opmerkingen niet krijgen. Waarom? Omdat deze allemaal ouder zijn. 23 word gezien als jong om een familie te starten, terwijl 70 jaar geleden het vreemd was als je op 19 jarige leeftijd nog geen kind op de wereld had gezet.

“Laat iedereen in zijn waarde.”

Ben je ooit echt klaar om voor de eerste keer ouders te worden? Maakt het uit of je dan 23 of 33 bent? ‘’Ja, maar mensen van 33 hebben weer levenservaring’’ Dat is kul. Dat je al langer op deze aarde leeft wil niet zeggen dat je meer levenservaring hebt. Het gaat om de persoon die je diep van binnen bent en hoe je door het leven gevormd bent.

Kort samengevat; laat iedereen in zijn waarde. Ik ben er van overtuigd dat wij deze kleine jongen een prachtig leven kunnen bieden en we kunnen niet wachten om hem te ontmoeten. Denk na voordat je iets zegt, want aanstaande ouders zijn al onzeker genoeg over van alles en nog wat. Waarover dan? Dat lees je in mijn volgende blog!