Vroeger werd altijd tegen mij gezegd dat je meer van je kinderen houdt, dan wie dan ook. Dus ook meer dan van je man. Ik vond het altijd een raar idee dat mijn moeder meer van ons hield dan van mijn vader. Als kind begreep ik daar niets van. Je kan toch even veel van je kinderen houden als van je man. Maar nu ik zelf moeder ben, begrijp ik het.
En ze leefden nog lang en gelukkig
Ik denk dat ik het vooral niet snapte als kind door de sprookjes die ik zag. En dan vooral de sprookjes over prinsessen. Ze vonden altijd hun prins en leefden nog lang en gelukkig. Het sprookje stopte meestal bij het huwelijk en dat was het. Hoe het verder ging wist je niet, maar dat was niet belangrijk. Want ze hadden elkaar gevonden.
In de sprookjes gaat het meestal om dat ze elkaar hebben gevonden en zo werkt het ook voor de fantasie wereld van een kind. Maar hoe ouder je wordt, hoe meer je gaat begrijpen hoe het echt werkt.
“Nu ik zelf moeder ben, snap ik wat ze ermee bedoelen dat je meer van je kind houdt dan van je man.”
Ander soort liefde
Maar nu ik zelf moeder ben, snap ik wat ze ermee bedoelen dat je meer van je kind houdt dan van je man. Vanaf het moment dat ik mijn dochter voor het eerst vast hield, werd ik overladen met liefde. Heel veel liefde en houden van. Het was zo sterk gevoel en ik had zoiets nog nooit eerder gevoeld. Ook niet voor mijn man. En het voelde geweldig.
Nu maanden later kan ik zeggen dat ik het snap. Je houdt zielsveel van je kind. Maar het is ook ander soort liefde, vind ik. Je kan het niet met elkaar vergelijken. De liefde van een moeder voor een kind is een ander soort liefde, dan dat je voor je partner voelt. Tenminste, zo voelt het voor mij. Ik kan het niet beschrijven. Maar ik weet dat het zo is.
Het mooiste dat er is
Ik ben nog steeds hartstikke gek op mijn man. Ik houd verschrikkelijk veel van hem. Misschien nu zelfs meer, doordat ik hem in een vaderrol zie. En ik hou zielsveel van mijn dochter. Ik geniet iedere dag van haar en ik voel vlinders in mijn buik als ik naar haar kijk. Klinkt allemaal heel erg cliché, maar het is wel zo. En ik denk dat iedere moeder het wel herkend.
Ik vind moeder worden en zijn echt het mooiste dat er is. Ik voel mij nu compleet. Mijn gezin is het belangrijkste dat er is. Mijn man en mijn dochter. Ik zie het alsof wij in het middelpunt van een cirkel staan. De rest staat eromheen.