Mama Thirza: Mijn tweede zwangerschap!

Op 15 januari zag ik opnieuw twee streepjes, een dikke plus en een digitaal venster waar ‘zwanger‘ in werd weergeven. Want nee ik kan natuurlijk niet maar 1 test doen, ik geloofde het niet. Het is gewoon weer raak!

Opnieuw zwanger!

Ja ik ben opnieuw zwanger! Voor de tweede keer. En ik realiseer me steeds vaker dat ik van geluk mag spreken dat het zo makkelijk is gegaan. We wilde heel graag nog een kindje, het liefst niet te lang na onze dochter. In september gaf ik aan dat ik eigenlijk niet meer wilde verder gaan met de pil. Dit door alle nadelen die het meebracht maar ook met kijk op de toekomst en het ‘ontpillen’.

“Zo was ik 2 maanden na het stoppen van de pil opnieuw zwanger.”

Het ideaal plaatje

In een ideaal plaatje leek het ons een mooi idee om na de zomer weer in verwachting te zijn. Zo zat er een mooie periode tussen onze kindjes en kon mama deze zomer nog even een festival of 3 pakken. Zo kocht ik dan ook keurig een pakje condooms. Maar die condooms liggen nog steeds onaangeraakt onder het bed. We hebben er totaal niet opgelet. En zo was ik 2 maanden na het stoppen van de pil opnieuw zwanger.

Nu zijn we alweer over de helft en de eerste weken zijn voorbij gevlogen. Hoe ik me heb gevoeld in het begin? Alsof ik 3 flessen wijn had gedronken. Een continu kater gevoel. Maar toen ik de 3 maanden grens over ging was dat verdwenen. Toch is deze zwangerschap totaal verschillend met de eerste.

Hoe ver ben je?

Eh, hoe ver? Ik heb geen idee. Hoe ik bij Noah nog net niet de minuten wist op te noemen weet ik nu vaak niet hoe veel weken of maanden ik zwanger ben. Maar volgens mij is het het tweede trimester?

Ook vergeet ik wanneer ik mijn afspraken heb staan bij de verloskundige of echoscopisch. Bij de vorige zwangerschap stond het groot geschreven in mijn maar ook andere mensen hun agenda. En nu kom ik er maar net op tijd achter!

Ook wil ik alles graag net zo mooi en bijzonder vinden als bij mijn eerste zwangerschap. Maar zo ervaar ik het niet altijd. Tijdens de 20 weken echo, waar ik alleen naar toe ging met mijn dochter. Had ik een gillend kind naast me staan terwijl ik probeerde te genieten van de laatste beelden van mijn zoon.

Aangezien ik hierna (als het goed is) geen andere echo’s meer krijg… Dus ja, ik voel me daar af en toe wel schuldig over. Maar toen ik laatst voor het eerst een schopje aan de buitenkant voelde, kreeg ik toch precies hetzelfde geluksgevoel als bij de eerste!

Te veel brood gegeten?

Ben ik nou dik? Of ben ik zwanger? Bij mijn eerste zwangerschap wachtte ik vol smart tot die buik een keer ging groeien. Elke ochtend keek ik in de spiegel hopend op een buikje. Maar pas na 6 maanden zag je écht dat ik zwanger was.

Nu kon ik het met 11 weken nog maar bijna geheim houden. Schoot de knoop nog net niet uit mijn broek. Ik heb me hier enorm onzeker over gevoeld. Dit omdat ik bij Noah nog tot 6 maanden met buiktopjes kon lopen. Nu pak ik af en toe m’n buik vast en onderzoek ik of het nou één grote vetrol is, of is het toch dat mannetje van bijna 30 cm?

Volgens de verloskundige ligt mijn placenta hoog en ligt de baarmoeder nu al 10 cm hoger dan waar hij lag met mijn dochter op deze tijd. Compleet normaal maar probeer dat maar aan een vrouw te vertellen die nu al niks meer uit haar kast past.

“Ook hebben we dit keer besloten om geen Nipt test te doen.”

Wel of niet testen?

Ik was al in de eerste paar weken vergeten om die bloedtest te laten doen, die standaard test die iedereen krijgt en doet. Maar ook hebben we dit keer besloten om geen Nipt test te doen. Dat besluit was er niet heel makkelijk, ik heb echt weken lang getwijfeld. Hoe groot is de kans dat dit kindje een afwijking heeft?

We hebben al een gezond kind en geen afwijkingen in de families. En ook vind ik die test vreselijk duur. Van dat geld koop ik liever iets leuks voor de babykamer. Toen ik nog steeds aan het twijfelen was en we ondertussen de gender reveal party hadden gepland hakte mijn vriend de knoop door. Alsof we nu nog zo gemakkelijk zouden zeggen dat we het weg zouden laten halen mocht er wat zijn. We doen het niet. Ondertussen weten we dat Noah Fay een broertje krijgt en houden we nu al onvoorwaardelijk van hem!

Mag ik even liggen?

(Helaas) verloor ik bij mijn eerste zwangerschap al vrij snel mijn baan. Het enige lichtpuntje daarvan was dat ik veel vrije tijd had. En heel veel middag dutjes heb gedaan. Nu heb ik een dreumes rond lopen en wanneer die slaapt moet ik helaas nog het huis stofzuigen, was opvouwen, eten klaarmaken etc etc.

Veel rust tussendoor kan ik dus niet pakken. Maar ik voel me ook oprecht minder moe dan bij de eerste zwangerschap. Ik heb het idee dat ik veel meer energie heb en er ook stuk minder vermoeid uit zie! Toch heb ik af en toe een mazzel dag, als het weekend is en Noah Fay gaat ‘s ochtends nog een dutje doen (van 2 uur), dan ga ik soms ook nog even in bed liggen. Dan worden we rustig 2 uur later fris weer wakker.

“Bij mijn eerste zwangerschap gebruikte ik Google voor ALLES.”

Heb je wat anders met je haar gedaan?

Nou moet ik zeggen dat ik mijn haar niet snel heel vervelend vind zitten, behalve als het pakje verf wat erin zit verkleurd raakt. Maar op de een of andere manier heb ik bij deze zwangerschap vaker glanzende krullen die lijken alsof ik ze met een tang heb gezet. Ook mijn huid gaat een stuk beter.

2 jaar geleden ging ik weer als puber door het leven, de puisten schoten uit m’n hoofd. Maar nu is er werkelijk geen 1 te bekennen! Ik heb zelfs zo’n fijne huid dat ik soms helemaal geen make-up op doe. Zou het dan toch zo zijn dat een meisje je schoonheid wegneemt en je er bij een jongen prachtig uit ziet? Oké heeel af en toe is er een verdwaalde te vinden maar die neem ik voor lief. En make-up draag ik merendeels wel, gezien het feit dat ik niet onder de zonnebank kan. Daarom is spray-tannen is nu mijn nieuwe hobby.

Zit je het nou alweer te googelen?

Bij mijn eerste zwangerschap gebruikte ik Google voor ALLES. Zwangerschapsbuiken, pijntjes, vocht of bloedverlies, bevallingen, of ik echt geen carpaccio mocht eten, welke kleur ogen ons kind zou krijgen, noem het maar op. Google was mijn beste vriend. Nu bij de tweede weet ik het (hopelijk) allemaal wel.

Ik heb Google daarom maar om 1 ding gevraagd : ‘Bevalling tweede kind’. Ik lees graag ervaringen van andere vrouwen, fijne of minder fijne, ik vind alles interessant. Nu lees ik dat een tweede bevalling (op een enkele na) eigenlijk altijd sneller gaat. Bijvoorbeeld een eerste bevalling van 10 uur, de tweede in 3 uur. Een eerste bevalling van 5 uur, de tweede in 5 kwartier. Ik weet gewoon niet wat ik moet verwachten, mijn bevalling duurde 3 uur. Het is niet dat ik er bang voor ben, want ik geloof in de moeder krachten. Maar het zou nog zomaar kunnen dat de titel van mijn bevallingsblog over een paar maanden is: Hoe ik mijn eigen bevalling heb gedaan.