Pff, ze ligt… hooguit nog een half uur, want dan is het alweer tijd voor de volgende fles. Natuurlijk wist ik van tevoren dat zo’n tweede kleintje erbij geen piece of cake zou worden, maar ik had wel verwacht dat het allemaal iets makkelijker zou gaan. Dat ik haar gewoon weg kon leggen en dat ze dan wel zelf zou gaan slapen. En dat ze niet op of om zou kijken van de herrie van haar zus en overal doorheen zou slapen. Nou, niet dus… het is weer even flink zoeken.
Met z’n allen op pad
Inbakeren
Ik dacht met de eerste het wiel te hebben uitgevonden en dat ik dat ook wel zou kunnen toepassen op de tweede, maar helaas, dat wiel past niet. De oudste deed in het begin ook maar korte slaapjes overdag, maar toen ik haar ging inbakeren, was dit opgelost. Dus hup, ik Zoey ook lekker inbakeren, er van uitgaande dat ze prinsheerlijk zou gaan slapen. Maar nee hoor, mevrouw krijste alles aan mekaar.
Ze is perfect en zo mooi!
Nog een paar keer geprobeerd, want ze moet er natuurlijk ook even aan wennen… maar nee, rustig werd ze er niet van. Dan toch maar op haar buik. Ik weet het onverantwoord, gevaarlijk, wiegendood, maar hé, niet slapen is ook niet goed voor een baby. Ik heb Aerosleep en als ik zie hoe goed ze haar koppie al kan optillen, maak ik me geen zorgen.
“Eerst protesteren en als ze in slaap is gevallen, wordt ze na drie kwartier weer wakker.”
Slaaptraining
Het rare is dat Zoey ’s avonds rond een uur of acht super lief gaat slapen. Ze komt nog wel een keer (of soms twee) ’s nachts, maar dan slaapt ze daarna ook weer heerlijk verder. Maar overdag lijkt het wel of ik haar op een spijkerbed leg. Eerst enorm protesteren en als ze dan toch in slaap is gevallen, wordt ze na drie kwartier weer wakker.
Mijn uitzicht het grootste gedeelte van de dag…niet heel verkeerd 🙂
Net ben ik een uur bezig geweest om steeds weer opnieuw het speentje erin te doen, aaitje over haar bolletje en dat zo’n tien keer achter elkaar. Slaaptraining ofzo, noemen ze dat. Leuk hoor, ik had er nu toevallig tijd voor omdat d’r grote zus bezig was aan haar middagslaapje, maar dat ga ik geen dagen achter elkaar volhouden. Ik heb het geduld van een visstick, dus geef al snel op en draag d’r lekker in de draagzak. Daar slaapt ze wel verder.
Alles lijkt op reflux
Toch ga je op zoek naar de oorzaak van het ‘slaapprobleem’, want het is toch ook wel lekker om even een paar uur op een dag voor jezelf te hebben. Om ook eens een keer zonder kind op de wc te zitten of een theetje te drinken zonder bang te zijn om op haar koppie te morsen. Ook is het gewoon zielig voor Zoey zelf, omdat ik zie dat ze ergens last van heeft. Als ze lekker heeft geslapen (in de draagzak dus) wordt ze super vrolijk wakker en maakt ze allerlei lieve geluidjes. Maar zodra ze de fles op heeft, begint ze hard te huilen en zie ik haar moeilijk slikken.
Mutsje vergeten, dan maar een maillot op d’r hoofd 😀
Alles lijkt op reflux. Verborgen reflux welteverstaan, want ze spuugt niet overdreven vaak. Fenna deed dat wel en die had er dus ook veel minder last van. Zoey slikt de voeding die opkomt vanuit haar maagje weer weg, waardoor het maagzuur een paar keer door haar slokdarmpje heengaat en geïrriteerd raakt. Misschien zijn maagzuurremmers een optie? Morgen maar eens bellen met de huisarts. En, hopen dat ze er snel overheen groeit.
“Ik kan niet wachten tot ze een paar maandjes ouder is.”
Onzekerheid
Ik hou echt van m’n kleine meisje… ze is perfect en zo mooi! Maar ik kan niet wachten tot ze een paar maandjes ouder is. Ik ben gewoon niet gemaakt voor die eerste maanden. Het is zo zoeken en soms weet je gewoon echt niet wat er aan de hand is. Ik hou niet van die onzekerheid. Maar, gelukkig weet ik dat het alleen maar beter en leuker wordt. Het is nu al enorm genieten als Zoey zo vrolijk tegen me ‘praat’ en de komende weken en maanden komt er alleen maar meer interactie.
In de draagzak slaapt ze heerlijk
Bij Fenna had ik ook pas na een maand of drie een beetje een ritme, dus we wachten gewoon rustig af tot ik dat bij Zoey ook heb. In de tussentijd probeer ik niet teveel te willen; wil ze niet slapen in haar wieg? Dan draag ik haar toch gewoon. Op zich is het natuurlijk ook heerlijk om haar nog zo dichtbij te hebben… dat slapen in d’r bed komt nog wel. Het zijn allemaal fases, heb ik mij laten vertellen. En, één zekerheid heb ik; ze blijft heus niet tot haar achttiende in de draagzak slapen 😉
Van deze momenten kan ik zo genieten
9 Reacties