Allereerst de beste wensen voor 2016. Nu het nieuwe jaar begonnen is kijk ik terug op het vorig jaar. Ik doe niet aan goede voornemens, maar kijk wel terug. Wat waren de mooie momenten, wat waren de minder leuke momenten, wat heb ik geleerd, wat neem ik mee en wat laat ik achter.

2015 begon voor mij alcoholvrij, 20 kg zwaarder dan nu en 30 weken zwanger van ons 1e kindje. Niet wetende wat ons te wachten stond. Nog een paar weken werken en dan begon mijn verlof. Zo lang thuis zitten, ik kon me er niks bij voorstellen.

Is 23 februari 2015 dan mijn mooiste moment van 2015? De dag dat onze kleine Julian ter wereld kwam? Die vraag heb ik me afgelopen weken vaak gesteld en ik kan nu wel zeggen dat het antwoord NEE is. Want het was geen rooskleurige bevalling zoals je weleens in films ziet. Ik lag met acute zwangerschapsvergiftiging te bevallen en dat was zwaar! Wat was ik blij dat het gelukt was, maar dat ‘wow wat voel ik me gelukkig gevoel’ had ik niet direct… dat verbaasde mijzelf behoorlijk en ik voelde me schuldig.

“Ik lag met acute zwangerschapsvergiftiging
te bevallen en dat was zwaar!”

 

Wat mijn mooiste moment van 2015 dan wel is? De datum weet ik niet meer precies, maar ik denk dat Julian zo’n 1.5 week oud was en ik hem midden in de nacht zat te voeden. De wereld lag te slapen en wij zaten daar met z’n tweeën op de stoel. Nadat zijn flesje leeg was viel hij op mijn arm in slaap. En hoe moe ik ook was, ik bleef daar nog even zitten. Kijken naar dit mooie kleine tevreden mannetje. Op dat moment gebeurde het; een golf van warmte in combinatie met kippenvel over mijn hele lichaam en ik zei ‘wat hou ik toch ontzettend veel van je’. De tranen prikten tegen mijn ogen en ik liet ze komen. Tranen van geluk, omdat ik wist dat het goed was. Dit was het gevoel waar ik al die maanden naar had uitgekeken. Dit moment van totale rust en perfectie was het. Niemand die ons kon zien of kon horen, het was hij en ik. Het was het moment waarop ik wist dat ik alles in mijn leven zou doen om hem vredig te laten opgroeien. Ik zal hem alles leren, er voor hem zijn, hem troosten als hij me nodig heeft, hem knuffelen zoveel ik kan, zoveel liefde geven als ik in me heb. En dat alles voor een mannetje die ik eigenlijk pas 1.5 week kende! Maar we hadden al zoveel meegemaakt. Hij was in mijn buik gegroeid van een onzichtbare cel tot dit mooie mannetje wat hier op mijn arm lag. Alles zat erop en eraan, hij was perfect zoals hij daar tevreden lag te slapen.

Ik heb in 2015 enorm veel genoten van Julian en toch misschien nog een beetje te weinig. Het cliché van ‘geniet ervan, het gaat zo snel’ is echt zo waar! We hebben in 2015 heel veel gewandeld, veel genoten van de zon; wat is het toch fijn om in de lente verlof te hebben. En ik heb hem zien ontwikkelen van klein hulpeloos mannetje die vooral sliep tot een grote vent van nu al weer 10 maanden oud!

“Nu het nieuwe jaar is gekomen sluit ik dit
babystuk een beetje af. Maar dat voelt wel
heel moeilijk.”

 

En dat is ook mijn gedachte van 2016, Julian is bijna geen baby meer. In 2015 stond mijn leven in het teken van de zwangerschap, de bevalling en de eerste maanden van Julian. En nu het nieuwe jaar is gekomen sluit ik dit babystuk een beetje af. Maar dat voelt wel heel moeilijk. Ik wil het liefste dat hij mijn kleine baby blijft die volledig van mij afhankelijk is. Dat ik de tijd kan stilzetten en het altijd mijn kleine mannetje blijft.

Maar weet je, hij zal altijd mijn kleine mannetje blijven hoe groot hij ook wordt. En hoewel ik misschien niet aan goede voornemens doe, doet hij dat eigenlijk wel. Niemand gaat zoveel nieuwe dingen leren als mijn kleine baby. Hij zal leren kruipen, leren zitten, wellicht leren lopen en al wat woordjes gaan zeggen. Want volgend jaar om deze tijd is hij al weer bijna 2. Oef… daar wil ik nog even niet aan denken, dat klinkt dan wel weer heel oud en groot.

Oke, misschien heb ik toch een voornemen voor 2016, nog bewuster genieten van Julian. En daarbij hem ook leren loslaten. Loslaten dat hij zonder mij ook een hele fijne dag heeft. Want dat vind ik soms nog wel heel lastig. En ook loslaten zodat ik zelf tijd en aandacht heb voor mijn eigen leven. Meer met vriendinnen afspreken, bewust tijd voor mezelf nemen en vooral genieten van het leven! Genieten van de ontwikkeling die Julian doormaakt maar ook zeker genieten van de ontwikkeling die ik zelf als mama doormaak. Want dat moederschap, dat is nog best lastig. Maar elke dag leren we nieuwe dingen en krijg ik meer vertrouwen in mezelf!

Ik wens jullie allemaal een heel mooi en liefdevol 2016 toe!