Zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen is het jaar omgevlogen! Julian nu alweer 1 jaar oud! Geen kleine baby meer maar een dreumes die alles zelf wil doen. Ik denk terug aan een jaar geleden en voel een brok in mijn keel. Een jaar geleden lag je daar nog als een klein hulpeloos mannetje op de neonatologie en kijk nu eens hoe groot je bent!

Zondagochtend kwamen we beneden en keek Julian zijn ogen uit! Er hingen slingers en ballonnen en er was een cadeau; een auto-zigzagbaan. Wat volg je het autootje al goed als wij die erop zetten! ‘S middags kwam er bezoek, tantes ooms nichtjes neefjes opa’s en oma’s en vrienden en vriendinnen. Julian genoot van alle aandacht. Iedereen had mooie cadeaus meegenomen. Wat hij nou interessanter vond; het papier, de cadeaus of alle aandacht van de mensen weet ik niet. Maar genieten was het wel.

En toen kwam de taart! Mijn 1e idee was om een fototaart te doen, maar Sander vond dat een luguber idee omdat je dan toch in het hoofd snijdt van je eigen kind. Toen twijfelde ik om een gezonde taart te maken. Wij zijn namelijk erg van de gezonde voeding en bieden Julian zo min mogelijk suiker etc aan. Elke verjaardag maak ik een kwarktaart dus na lang twijfelen toch maar met Sander besloten om ook voor jou een kwarktaart te maken.

Het ene kaarsje werd aangestoken en er werd gezongen. Julian keek zijn ogen uit naar het flikkerende lichtje op de versierde taart. Het eten van de taart was een minder succes, hij heeft zo’n 3 hapjes gegeten, of dat lag aan de smaak of  aan de structuur weet ik niet.

“Dinsdag 23 februari, de dag dat je echt jarig bent! En daar is die brok in mijn keel weer…”

 

‘S middags heeft Julian nog wel even geslapen en toen hij weer beneden kwam was er nog meer bezoek. Samen hebben we de cadeaus uitgepakt. Vooral alles wat geluid maakt is nu nog erg interessant. Elk speelgoed beweegt hij heen en weer om te kijken of er toch geluid uit gaat komen… Die avond aten we soep met broodjes. De soep wilde Julian niet hebben, maar een krentenbol ging er heel goed in. Uitgeput viel Julian rond 18.30 uur in slaap, moe van alle indrukken!

Dinsdag 23 februari, de dag dat je echt jarig bent! En daar is die brok in mijn keel weer… Toch weer terug denkend aan een jaar geleden. En nu zo trots! Al zingend hebben we samen Julian uit bed gehaald. Er kwam bewust geen bezoek, wel waren we allebei vrij zodat we wat leuks als gezin konden doen. Gelukkig was het mooi weer dus zijn we na de lunch naar de kinderboerderij gegaan. Julian keek ook hier zijn ogen uit. Liet de geiten heel dichtbij hem komen en volgde de kippen overal waar ze liepen. We hebben ook nog een konijn geaaid, dat vond hij een beetje gek. En ’s avonds gesmuld van (baby)pannenkoeken.

En toen was er nog 1 feestje te gaan, bij de vriendjes en vriendinnetjes op het  kinderdagverblijf. Sander en ik waren allebei vrij zodat we erbij konden zijn. Dat vond hij wel een beetje gek; een muts op je hoofd, papa & mama erbij en muziek voor je neus. Er werd gesmuld van de traktatie.

En toen was de 1e verjaardag van mijn zoon weer voorbij. Een moment waar ik zolang naar heb uitgekeken vliegt in een flits voorbij. Zo zenuwachtig als ik van te voren was. Vooral of Julian wel vrolijk zou zijn en óf hij alles wel leuk zou vinden. Zorgen om niets, want Julian genoot van elk moment. En om met een waar cliché af te sluiten: “als je kind blij is ben je dat zelf ook”!!