Als het om verjaardagen gaat ben ik als een klein kind zo blij. Vanaf 14 december, precies een maand voor mijn verjaardag kijk ik er al naar uit. Ik maak nog net geen aftelkalender, alhoewel zich dat in mijn hoofd wel afspeelt!

Waarom ik verjaardagen zo leuk vind weet ik niet, het is niet dat ik nou blij ben dat ik weer een jaartje ouder ben. 33 klinkt al best wel oud… Maar als ik naar mijn moeder kijk is ze precies hetzelfde. Je had haar moeten zien staan op haar 60ste verjaardag, als een kind zo blij.

Ik kies er meestal voor om gewoon op mijn verjaardag te werken. De familie woont gemiddeld zo’n 100 km verderop dus ik vier het dan in het weekend. Omdat ik op een groen kinderdagverblijf werk moeten de traktaties gezond zijn. Ik kan natuurlijk heel simpel iedereen een banaan geven. Maar ik vind het altijd wel leuk om er echt een traktatie van te maken. Omdat we nu in het thema ‘winter’ zitten werden het sneeuwpoppen. Gemaakt van kleine rijstwafels; dat zijn de gezonde want Julian krijgt ze ook.

En toen was het donderdag 14 januari. Ik had al aan Sander gevraagd of we even een momentje samen konden doen ’s morgens. Meestal doen we allebei ons ding (lees: ik maak Julian klaar en Sander wordt wakker en maakt zichzelf klaar). En daar zaten we dan met z’n drieën aan tafel. Julian met een verbaasde blik waarom we zo samen zaten en Sander deed zijn best om verjaardagsliedjes voor me te zingen. Van Sander kreeg ik een mooie ketting. Een extra stevige omdat Julian het tegenwoordig wel heel leuk vindt om zo hard mogelijk aan mijn ketting te trekken. Van Julian kreeg ik mooie ‘zelfgemaakte’ bloemen. Wat voelde ik me al jarig!

Op het dagverblijf eerst Julian naar zijn groep gebracht en na de felicitaties van collega’s kwam ik op mijn groep. De kinderen hebben mooi voor me gezongen en smulden van de traktatie. Ik heb de hele ochtend met een feestmuts op gelopen, totdat een kindje zei ‘die muts kan je ook wel een keertje afzetten!’ Hahaha… Ik vind het gewoon heel erg leuk om jarig te zijn! Diezelfde avond kwam Sander thuis met een mooie bos rozen. Dus ik ben door mijn beide mannen verwend met bloemen! Mijn moeder kwam oppassen en wij gingen samen uit eten. Het eten was heerlijk en we genoten samen!

“Andere jaren kookte ik vaak zelf, maar nu met een baby in huis moet je andere prioriteiten stellen”.

 

Vrijdags was ik vrij en kon ik de taarten bakken. Ik maak altijd een kwarktaart, die heb ik zo vaak gemaakt dat die ook niet meer mislukt. De andere taart is dan een ‘nieuwe’ taart. En dat werd dit keer appeltaart. Ik dacht, met een kleine man in huis ga ik voor een gemakkelijke taart. Dat viel toch een beetje tegen (lees: ik had vooral ruzie met het deeg) maar uiteindelijk is die goed gelukt en smaakte die heel erg lekker.

Zaterdag vanaf 14.00 uur kwam het bezoek. Het was niet super druk maar liep de hele tijd lekker door. Tijdens het eten waren we met z’n 8-en en hebben we chinees gehaald. Andere jaren kookte ik vaak zelf, maar met een baby in huis moet je andere prioriteiten stellen. Het was een erg gezellig feest en ik voelde me echt jarig!

In het verleden heb ik wel eens feestjes gevierd tot we het weer licht zagen worden. Vorig jaar was ik blij dat iedereen om 22.00 uur naar huis was en ik naar bed kon (toen was ik 31 weken zwanger) en nu was het feest rond 1.30 uur afgelopen. Wat was ik blij dat Sander zondagochtend Julian de fles wilde geven!

Ik kijk terug op een super verjaardag en kan er weer een jaartje tegenaan! Het volgende verjaardagsfeest hier in huis wordt die van Julian. Hij zal op 23 februari zijn 1e verjaardag vieren. Zou hij net zo van het jarig zijn gaan genieten al ik???