Mama Agnes: Mijn kind op social media. Dat is iets waar ik goed over nagedacht heb

Social media is niet meer weg te denken uit ons leven. Laat ik het anders zeggen, social media is niet meer weg te denken uit mijn leven. Ik heb een Facebook, Twitter en Instagram account waar ik regelmatig dingen plaats. Ik plaats dingen die mij bezig houden, waarvan ik denk dat andere het interessant vinden en soms omdat het grappig is.

Zo plaats ik ook foto’s van Julian en dat is een bewuste keuze waar ik goed over nagedacht heb. Steeds meer mensen lijken hier over na te denken en besluiten het wel of niet te doen. Ik ga hier niemand veroordelen, iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Wel ben ik benieuwd wat jullie keuze is én waarom.

Mijn keuze om wel foto’s van Julian te plaatsen is eigenlijk om mijn familie op de hoogte te houden van zijn leventje. Mijn familie woont hier niet om de hoek. Een aantal in het westen van het land en ik heb een tante die in het buitenland woont. Daar woont zij al zolang ik haar ken. Vroeger (oh jee nu voel ik me oud…) schreven we brieven naar haar en belden we een paar keer per jaar. Mijn standaard vraag was dan altijd wat voor weer het was… 😉 Ik wist dat ik een tante had die met haar gezin in het buitenland woonde, maar verder wist ik eigenlijk niets van haar.

“Ik heb een tante die in het buitenland woont. Zo heeft ze Julian nu 2 keer live gezien. En toch krijgt ze meer van zijn leventje mee door social media.”

 

Door de komst van social media is dat verandert. We hebben nu veel meer contact, zien foto’s van elkaar en hebben een beeld hoe elkaars leven eruit ziet. Natuurlijk is het nog steeds anders dan wanneer je elkaar dagelijks zou zien, maar ik heb nu veel meer het gevoel dat ik haar en haar gezin beter ken. Een paar keer per jaar komt ze naar Nederland, soms mét en soms zonder haar gezin. We maken er dan altijd een familiebijeenkomst van wat heel gezellig is. Zo heeft ze Julian nu 2 keer live gezien. En toch krijgt ze meer van zijn leventje mee door social media. Ook appen we met elkaar, grappig dat dát tegenwoordig kan.

Daarbij gebruik ik social media ook om mijn verhaal kwijt te kunnen. Ik blog hier nu zo’n 3 maanden en geniet daar enorm van. Ik ben een schrijfster. Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was hield ik een dagboek bij en hoopte dit zolang mogelijk vol te houden. Nog steeds schrijf ik in mijn dagboek, maar niet zo frequent meer als in het begin. Dat heeft mede te maken met deze blog. Ik print wel al mijn blogs uit, zodat Julian ze later kan lezen. Of als hij daar geen zin in heeft, heb ik voor mezelf een mooi naslagwerk hoe ik het moederschap en alles wat daarbij komt kijken heb ervaren.

Ik geniet van de reacties, van de herkenbaarheid en uiteraard geven de likes mij een goed gevoel. Ik hoop nog lang hier te mogen blijven bloggen en hoop dat jullie blijven genieten van mijn leven en dat van Julian.