Op dinsdag 18 April 2017 word ik 02:15 uur wakker van een steek in mijn buik, een niet herkenbaar gevoel. Ik heb Kees niet thuis horen komen gisteravond dus ik heb in ieder geval lekker geslapen. Ik voel dat ik naar de wc moet en zodra ik daar ben voel ik weer diezelfde steek, en dan weet ik het, het is begonnen! Ik ben al vrij direct enthousiast van het idee dat hij/zij dan eindelijk gaat komen! En dat nog wel op de uitgerekende datum!
Een paar dagen na de geboorte, mijn favoriete foto!
De eerste weeën
Nog maar net een eerste weeën ervaring rijker (en waarschijnlijk nog veel meer te gaan!), komt er snel weer één, en nog één. Zo sta ik een poosje een poging te doen om de weeën op te vangen, wat nog best lastig is want ik heb het idee dat ik bijna geen rust heb? Ik probeer te tellen tussen de weeën door en kom uit op zo’n 5 minuten tussen een wee (huh hoe lang duurt een wee??). Een weeëndans leunend over de wasmachine blijkt te helpen (herkenbaar voor de yoga-dames onder ons).
De allereerste foto die ik van Ezra heb gemaakt!
Mijn vliezen gebroken!
Na een half uur in de badkamer te hebben doorgebracht voel ik wat rust en ga terug naar bed, waar ik tegen Kees zeg dat het is begonnen. Maar die ligt nog half in dromenland. Na 5 minuten voel ik ineens alsof ik in bed aan het plassen ben en ren zo snel mogelijk terug naar de badkamer waar ik onder de douche stap. Mijn vliezen zijn gebroken! Ah zo voelt dat dus!
Kees is gelijk wakker en komt achter me aan. Hij vraagt of hij iets voor me kan doen en of hij misschien de verloskundige moet bellen? Nee dat moet volgens mij pas als de weeën om de 3 minuten komen?! Hij stemt ermee in en gaat dan de vloer schoonmaken, want dat vruchtwater ligt overal!
Een paar dagen na de geboorte
Hoe moet ik dit gaan volhouden
De weeën worden ineens heftig en ik probeer me te ontspannen met de warme douchestraal, wat niet goed lukt aangezien ik ook ineens moet overgeven. Overgeven? Gelukkig zit ik niet in een bevalbad… Het overgeven tussen en tijdens de weeën door lijkt heel lang te duren. Hoe moet ik dit 8 uur gaan volhouden? Want ik dacht, omdat het net begonnen was, dat het nog zeker tot ‘s middags zou gaan duren.
Ik raak weer ontspannen door de focus op de warme stralen en mijn ademhaling. Niet veel later kom ik terecht in de welbekende ‘bubbel’, wat echt heerlijk is en waar ik voorlopig wel even in wil blijven. Totaal in mijn eigen wereld zodat ik niet door heb dat ik een weeënstorm heb en er dus ook geen moment aan denk om te tellen of überhaupt te beseffen wat er gaande is.
Lekker bij mama slapen voor de eerste keer!
De verloskundige bellen
Om 04:15 uur spat mijn bubbel uiteen wanneer Kees weer even bij me komt kijken. Ik kan (voor de helft) weer helder nadenken en dus laat ik hem weten dat hij de verloskundige maar moet bellen. Na een zoektocht op Google om het telefoonnummer te achterhalen (ik had deze niet in mijn telefoon staan), geeft hij haar een korte update.
Op het moment dat ik haar hoor zeggen dat het tijd is om naar het ziekenhuis te gaan, voel ik ineens persdrang. Zo kan ik absoluut niet meer in de auto gaan zitten! Bovendien duurt het nog 20 minuten voordat de verloskundige bij ons is. (20 min. serieus?!)
Nog meer persweeën
Ik voel me ineens niet meer prettig in de douche en ga terug naar de slaapkamer, waar de persdrang steeds erger wordt. Ondanks dat ik ons kindje probeer tegen te houden, voelt liggen wel gelijk fijn. Hopelijk duurt het niet te lang tot ze er is, want dit houd ik niet lang meer vol!
Kees herinnert me aan de ademhalingstechnieken om me weer tot rust te brengen. Ik kan me moeilijk concentreren, niet zozeer van de persweeën, maar van het tegenhouden wat zo moeilijk is. Het liefst wil ik dat het kindje er direct uitkomt. Ik ben dus meer bezig met het tegenhouden dan even zen worden.
voetjes <3
Waar blijft de verloskundige
Tussendoor is Kees nog aan het bellen met de verloskundige en ik kan me vaag herinneren dat ik de telefoon ook even in mijn handen heb en dat ik nog een keer tegen haar heb gezegd dat ik echt niet naar het ziekenhuis kan komen. Direct weer een perswee terwijl de verloskundige aangeeft dat ze zo snel mogelijk probeert te komen. Wat een tegenvaller, aangezien ik dacht dat ze er bijna zou zijn! De ruiten van haar auto waren bevroren en dus kon ze niet gelijk wegrijden (tja.. nu kan ik er wel om lachen ). Dat laatste kwartier lijkt een uur te duren en ik ben uiteindelijk zo blij dat ze er is!
Ezra wordt voor het eerst gewogen door de verloskundige
Al 10 cm ontsluiting
Om 05:00 uur, daar is eindelijk de verloskundige. Ze zoekt snel haar spullen bij elkaar om te kunnen beginnen. Weer 10 minuten erbij.. pfff schiet op!! De kraamverzorgster zal uiteraard ook te laat zijn om bij de bevalling te kunnen zijn, en dus zijn we met zijn drieën.
En ja hoor, ik heb al 10 cm ontsluiting (wat ik zelf natuurlijk ook al wist). Vervolgens pers ik 2x en ineens om 05:15 uur ligt er een kindje op mijn buik! Huh was dit het?! Wat waanzinnig! De verloskundige is net zo verbaasd als mij. Na een paar minuten vraagt ze of we nog willen weten wat het is, haha geen moment aan gedacht, we kunnen alleen maar naar dat wondertje kijken! Mijn voorgevoel wordt bevestigd als ze zegt dat het een jongetje is. Welkom lieve Ezra!
Het geboortekaartje
Een super mooie bevalling
Ik kijk terug op een super mooie bevalling, bijna helemaal ontspannen zoals ik in gedachten had. Mede mogelijk gemaakt door Kees en de yoga! 😉 Het had alleen nog wel iets sneller mogen gaan. Alhoewel een bevalling van 3 uur al vrij snel is, gaan we volgende keer (hopen we!) direct al bij de eerste wee de verloskundige bellen!
