Yeaaaah! We zitten inmiddels in week 37! Eerder schreef ik al dat ik vanwege mijn suikerziekte bij 38 weken ingeleid zal worden. Almost there dus! Voor het inleiden is het nodig dat de baarmoedermond al een beetje open en verweekt is. Als de baarmoedermond nog onrijp is, dan moet die eerst rijp gemaakt worden, wat vaak middels een tablet gedaan wordt. Het kan zijn dat het ‘voorbereiden’ van de inleiding enkele dagen duurt.

Ze zeggen dat Ananas een bevalling kan opwekken… Iedere dag verse ananas dus!

Nou kan ik mij bijvoorbeeld prima een hele dag vermaken met series kijken, maar Arjo daartegen wordt na een halfuur stilzitten al onrustig. Om hem een beetje te kunnen vermaken had ik eerder al een heel survival pakket aan entertainment samengesteld en klaar gelegd in de vluchttas. Allemaal om de dagen in het ziekenhuis door te kunnen komen. Zo had ik een paar boeken ingepakt, laptop met films klaar staan en een paar spelletjes ingepakt. Ook in het ziekenhuis kan ik heus wel wat geld verdienen met het winnen van een paar potjes poker van Arjo 😉

“Bij de laatste controle hebben ze me gestript. Op verzoek. Want ondanks dat ik nog volop geniet van mijn bolle buik, ben ik er nu wel echt aan toe om te bevallen”.

 

Bij de laatste controle bleek echter dat ik al enkele centimeters ontsluiting heb. Ik kan dus het hele voorbereidingsproces overslaan. Een hele opluchting, want ik zag best op tegen het hele voorbereiden. Ook voor Arjo is dat goed nieuws, die hoeft dus niet bang te zijn dat ik hem in het ziekenhuis zal verslaan met spelletjes of dat hij zich niet vermaakt. Want op het moment dat ik opgenomen zal worden voor de bevalling zal het dus niet meer dagen duren voordat ‘Lola’ geboren zal worden. Hoogstwaarschijnlijk maximaal 24 uur na het breken van mijn vliezen. Nou zullen we niet na een paar uur naar huis mogen, maar ik heb een klein vermoeden dat we na de bevalling geen hulpmiddelen nodig zullen hebben om de tijd in het ziekenhuis te moeten doden.

https://www.instagram.com/p/BA4qcnprwrM/

Bij de laatste controle hebben ze me gestript in de hoop het proces een klein beetje te versnellen. Op verzoek, want ondanks dat ik echt nog volop geniet van mijn bolle buik met dat moois erin, ben ik er nu wel echt aan toe om te bevallen. Vrouwen zonder medische indicatie werken toe naar hun uitgerekende datum bij 40 weken, daar waar wij al die tijd hebben toegeleefd naar 38 weken. Daar komt bij dat ik nu zoveel vocht vasthoudt dat ik bij iedere blik in de spiegel me rotschrik wanneer ik besef dat ik het zelf ben! En serieus… een gemiddelde eend waggelt nog minder dan dat ik mij voortbeweeg.

Ook Gioia heeft de afgelopen dagen genoeg geoefend en houdt al goed de wacht naast de box…

Wel wordt het nu natuurlijk spannend of ik überhaupt de afgesproken dag ga redden. Ik zit nog net niet opgesloten in huis, met een emmer vastgebonden onder de stoel, maar verre wandelingen met Gioia of uitgebreid shoppen durf ik nu niet meer aan. Het zal mij namelijk niks verbazen dat mijn vliezen breken net op het moment dat ik me weer eens vergrijp aan de nieuwste collectie babykleding. Zelf hopen we natuurlijk dat de bevalling thuis begint zodat ik de eerste weeën thuis kan opvangen in mijn vertrouwde omgeving. Dat idee is toch een stuk romantischer dan dat ik op afspraak zal bevallen…

Wordt vervolgd…