Snot… hè bah, wat heb ik daar een hekel aan. Toen ik zelf nog geen moeder was, moest ik al niets hebben van kinderen met die bellen onder hun neus. Van je eigen kind kun je meer hebben, zeggen ze. Maar echt dat snot vind ik nog steeds helemaal niets. Ik blijf poetsen, zoutoplossing spuiten en met een neuspeertje uitzuigen. Hopen dat die snotneus eens over gaat. Maar er lijkt geen einde aan dat groene monster te komen.
Lekker snotteren op de fiets
Een snotneus bij je baby
Een verkoudheidje is natuurlijk nog een van de minst erge dingen die je kind onder de leden kan hebben, maar het kan wel knap lastig zijn. Probeer maar eens uit een fles te drinken als je neus dicht zicht. Man, je stikt zowat. En dan die harde opgedroogde korsten als ze ’s morgens wakker wordt. Je moet dat hele huidje rood moet boenen om ze eraf te krijgen.
Bah, ik vind het helemaal niet leuk mama
Wij kunnen nog snuiten of lekker asociaal ons neus ophalen, maar die kinderen moeten het gewoon laten lopen. Met als gevolg dat het overal aan zit. De bank, de afstandsbediening, de lades, de wenskaarten in de lades. Echt, je wilt nu geen kaartje van mij ontvangen hoor, want je krijgt er gratis bacillen bij. Nee geef mij liever een lekkere dikke poepluier dan een snotneus.
M’n kleine kabouter, hier gelukkig zonder snotjes
Een snotneus bij je baby is niet alles. Voor mij kan de lente niet snel genoeg beginnen. Ben klaar met al die winterziektes die continue van de een op de ander worden overgedragen. Weer heerlijk naar buiten, de gezonde, frisse lucht opsnuiven. Met als gevolg dat ik zelf continue met een lopende neus rondloop… Lang leve de hooikoorts! Zullen we dan echt pas van de zomer van die groene smurrie af zijn?
Heerlijk aangekoekt
