Hè lekker, een dagje vrij en zonder kinderen. Normaal moet ik werken op deze dag, maar ik heb al mijn deadlines al gehaald en ik hoef nog niet aan nieuwe opdrachten te beginnen. Even lekker een chilldag zou je denken, maar meestal komt het erop neer dat ik gestrester thuiskom dan na een dag werken. En dat ik aan de helft van de klusjes die ik wilde doen niet ben toegekomen.
Genieten van zulke momenten
Een dag zonder kinderen
Vaak moet ik op zo’n dag nog allerlei dingen doen. Kleertjes ruilen bij die ene winkel, stopcontacten terugbrengen naar de bouwmarkt, schoenen naar de schoenmaker, pakketje naar PostNL…
Tig van dit soort to-do dingen suizen de hele week door m’n hoofd en als ik er dan eindelijk tijd voor heb, vergeet ik wat ik ook alweer allemaal wilde doen. Of ik wil ze echt allemaal op een dag doen en rij als een bezetene van hot naar her om alles voor elkaar te krijgen. Echt, in een dag zonder kinderen lijken wel vijf uur minder te zitten…
Echt een zegen deze wagen, daar schrijf ik later nog wel een blog over…
Moeite om rust te pakken
Sinds ik moeder ben heb ik moeite om echt rust te pakken. Natuurlijk is het met de meiden om me heen continue rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Dat weet ik en vind ik geen probleem. Wat ik wel vervelend vind, is dat als ik dan lekker een dagje voor mezelf heb of de meiden liggen te slapen, er een soort onrustig gevoel op m’n borst drukt.
Een haastig gevoel van onvoldoening. Dat ik juist op zo’n dag zonder kinderen zoveel wil doen – gewoon omdat je wat makkelijker uit de voeten kan – dat ik niet weet waar ik wil beginnen en nooit tevreden ben met wat ik heb gedaan. Continue loop ik naar de klok te kijken die voor mijn idee op zo’n dag veel te snel gaat. Kapot irritant.
“Ik denk dat we als jonge moeders onszelf veel te veel druk opleggen.”
Te veel druk
Ik denk dat we als jonge moeders onszelf veel te veel druk opleggen. We moeten het huishouden op orde hebben, onze kinderen moeten er pico bello uitzien (nou dat zien die van mij dus niet, of nou, de eerste vijf minuten van de dag misschien). We willen werken en om er zelf ook weer sexy uit te zien willen we ook nog sporten en gezond eten.
Dus geen kant-en-klaar pakketten, maar verse maaltijden en natuurlijk ook verse hapjes voor de kinderen. We moeten interieurverzorgster, stylist, zakenvrouw, topsporter en kok in een zijn. Een onmogelijk takenpakket… Als iemand hier een vacature voor zou uitschrijven, zou er nooit iemand op reageren.
Met deze twee boefjes heb ik nooit rust, maar ze geven tenminste wel een gevoel van voldoening
Keuzes maken
Dus tijd om pas op de plaats te maken. Op zich vind ik het streven naar die perfectie niet zo erg, maar van dat onbehagelijke gevoel als ik het niet (op tijd) voor elkaar krijg wil ik af. Misschien zou een cursus mindfullness werken, maar hé, moet ik dat dan ook nog in die volle agenda proppen?
Nee, als ik nu weer dat gehaaste gevoel ervaar, adem ik gewoon even diep in en uit. Keuzes maken, daar draait het nu om. En acceptatie. Accepteren dat je nou eenmaal niet tien dingen tegelijk kunt doen. En vooral genieten van of trots zijn op de dingen die je wel voor elkaar hebt gekregen. Zoals dit blog bijvoorbeeld..
Ik had eigenlijk boodschappen willen doen, naar de kapper, tandarts en onder de zonnebank in de tijd dat ik dit aan het schrijven ben, maar ach, dat komt later dan wel. Ik heb weer 550 woorden op papier gekregen, dat is toch ook een prestatie?
