Mama Klarissa: Als zwanger worden niet lukt…

Ja, het is lastig om zwanger te zijn als verpleegkundige. Al helemaal als verloskunde je vakgebied is. Alle pieken en dalen ken ik van mijn eigen patiënten, maar dit maakt dat ik ze nu beter begrijp dan ooit.

De medische malle molen

Het begint allemaal wanneer we zelf in de MMM (medische malle molen) terecht komen als spontaan zwanger raken niet lijkt te lukken. Van alle onderzoeken en diagnoses heb ik ooit gelezen en gehoord tijdens bijvoorbeeld mijn opleiding en op de werkvloer, maar hoe anders is dit wanneer je er zelf in terecht komt.

Een intensieve behandeling

Na een periode van onderzoeken en uitslagen volgt 6 maanden intensieve behandeling vol ziekenhuisbezoeken met opnieuw lichamelijke onderzoeken, bloedafnames, echo’s en verschillende hormonale tabletten (plus alle bijwerkingen als vele kilo’s aankomen, onzekerheid, emotioneel wrak zijn en vele koude douches tegen de opvliegers).

Ik heb het zelfs even niet meer zien zitten, en heb me behoorlijk down gevoeld. Je maakt jezelf nog net niet gek met alle websites die je bezoekt, informatiefolders die je leest en het blijven uitvoeren van ovulatie- en zwangerschapstesten. De negatieve echo- en bloeduitslag in juni 2017 is dan ook echt een domper, we hadden het (weer) zo gehoopt.

Foto by Sarah D fotografie

Een vervolgtraject

Een gesprek wordt gepland om te praten over een vervolgtraject. Vlak voor dit gesprek zijn we 1 jaar getrouwd, en wanneer ik de zoveelste test op tafel leg en door ga met het vouwen van de was zie ik in mijn ooghoek 2 streepjes; IK BEN ZWANGER! In totale paniek heb ik staan kijken naar de test, wat nu?

De zwangerschap

Zo langzaam als dat de weken van wachten vooraf voelen, zo snel gaan de weken van de zwangerschap. Ik voel me gelukkig de eerste maanden wel óke (Ik mag echt niet klagen als ik zie hoe dat bij anderen kan gaan). Ik ben alleen verschrikkelijk moe door een laag ijzer- en vitaminegehalte en moet enorm kokhalzen van het poetsen van mijn tanden.

De eerste 16 weken zijn enorm spannend, zal het allemaal goed gaan daar binnen? De verleiding om op mijn werk elke dag opnieuw checks te laten uitvoeren wanneer je je kindje nog niet kunt voelen bewegen is zo enorm groot, maar ik voel ook aan alles dat het niet nodig is en het goed gaat met onze kleine man.

Foto by Elise Groenendijk

Enorm blij en dankbaar

Elk klein stapje in de zwangerschap voelt als een mijlpaal. Van NIPT uitslag tot 20 weken echo, daarna de magische 24 weken grens. Deze ‘levensvatbare’ grens ben ik eigenlijk ook liever heel erg snel voorbij, het idee dat je voor de keuze komt te staan of je wel/geen behandeling wenst wanneer je prematuur dreigt te bevallen lijkt me verschrikkelijk moeilijk. Ik zie dit elke keer bij mijn patiënten, maar zag het helaas ook bij collega’s en mijn enorm lieve en dappere vriendin.

De 26 weken voelt dan ook als een opluchting, vanaf nu is er geen keuze meer voor ons. Wat ben ik, en zijn wij, enorm blij en dankbaar dat ik na de 26 weken nu ook de 28 weken grens heb bereikt. Op naar de volgende mijlpalen in de zwangerschap!